Monthly Archives: July 2013

Ik zat te zoeken op google images met als zoekterm ‘het wonder van het nabeeld’, vanwege een nog te schrijven stukje. Plotseling zag ik een foto van een kunstwerk waarvan ik direct wist hoe het zou heten als ik het … Continue reading →

Vanmorgen wel een uur wakker gelegen voor ik mijn ogen open deed en naar mijn denken liggen kijken. Wat er dan allemaal langskomt is moeilijk gedetailleerd na te vertellen. Wat komt bovendrijven over eten en minderen van eten, is de … Continue reading →

Keek net even zonder erg op de buienradar en zei hardop wow. Geprobeerd dat plaatje te vangen. Is aardig gelukt:

              Why? is of course the natural question that comes to mind when typing the above title. I write this as a draft on Friday 26-07-’13, in the evening. I am at the top … Continue reading →

Laatst zag ik een foto en daarna zag ik ‘m nog eens en pas daarna zag ik ‘m: STOKVIS! Stokvis? Ja, zo letterlijk als het maar kan. Ik kon de maker van dit fraaie staaltje niet vinden, maar hier is … Continue reading →

      Langzaam maar zeker lees en werk ik mij een weg door Sferen van Peter Sloterdijk. Ik schreef al eerder dat dat voor mij genieten is, ik heb dit boek al wel vijf keer genoemd de laatste twee … Continue reading →

            Afgelopen week kreeg ik een circusact toegestuurd, een staaltje Japanse evenwichtskunst dat me al een paar dagen bezighoudt: Hoe houd je een zwevende constructie intakt? Elke veer telt! Hoe ontmantel je een zwevende constructie? … Continue reading →

        De Atlantische Muur, toe maar, kan het nog heftiger? Waar gaat dit over? Over een langdurig proces van toewerken naar opheldering, waarover ik als tussenstand schreef: “Zelden heb ik zoveel tegenstand ontmoet, zoveel onzinargumenten aangehoord, zoveel … Continue reading →

Vanmorgen was er deze email: “Even een associatie die spontaan bij me opkwam na lezing van je laatste zending: ‘post coitum omne animalium triste est’ Ik ben geen latinist, maar als je het opzoekt vind je van alles over post-ontlading. … Continue reading →

                Ik zou reden tot juichen hebben, en zo voelt het helemaal niet. Psychisch voelt het alsof, uitgesmeerd in de tijd, ik een decennium lang vanuit zee en vol onder vuur liggend over … Continue reading →