Post-ontlading


Vanmorgen was er deze email:
“Even een associatie die spontaan bij me opkwam na lezing van je laatste zending:
‘post coitum omne animalium triste est’
Ik ben geen latinist, maar als je het opzoekt vind je van alles over post-ontlading.
groetjes,   “

Ja, de bekende triestheid die zich uitdrukt in de term ‘petit mort’.

Ik was blij met deze inzending, het geeft toch een relativerend perspectief op de gevoelens waarover ik gister schreef en waarover ik nog zal doorgaan.

Maar eerst even lekker (ver)dwalen op het internet. Dat vind ik zo heerlijk om te doen!!
Gister riep een andere vriendin, na weer een cartoon-bevattende email van mij:
“Jezus Hans!!! Waar ben je mee bezig. Ga lekker in de zon lopen of zo.”
Wat zal ik zeggen? Een mens heeft af en toe wat zonlicht nodig, maar er gaat voor mij weinig boven “Lernen” van onder meer het world wide web.

Een beknopt verslagje van vanmorgen. (Daarna ga ik een poosje met mijn boek ergens onder een boom zitten lezen).

Toen ik net die volle brievenbus weer opzocht kwam deze paddestoel langs:

Daar moest wel even op geklikt worden natuurlijk.
Het leidt naar een nog te lezen artikel in drie delen over ‘Het betoverende effect van psychiatrische medicijnen’.

De bovenste link die google geeft op “post coitum omne animal triste est” is een blog: http://musik.antville.org/stories/620108/
Die vond ik leuk om te lezen. Jaren later begint deze man een nieuwe blog en in zijn recensie van een oud muziekmopje schrijft hij dit over twee gitaren:
“This version is totally enthralling, the guitars intertwine in a way that you can’t tell which is which, like in good sex when you don’t know anymore if you are up or down or when you have forgotten if you are the man or the woman.”
Hier is trouwens het mopje:
httpv://www.youtube.com/watch?v=MuHXqVqkc_I

En dit is nog slechts wat ik tegenkom bij het zoeken naar wat ik vanmorgen heb gezien.
(Ik heb de computer geherstart, vandaar).

Dit is het meest intrigerende plaatje dat google images oplevert:

 

 

 

 

 

 

 

 

De wanhoop die de vergissing dat je met vrijen de eenzaamheid oplost, in a nutshell in beeld gebracht. (Verzin zelf de meer dan duizend woorden bij het plaatje).
Het plaatje staat op de website van een Brugge stationed radiostation, Villa Bota

Ook was er nog een rondje kijken en lezen nadat ik dit tegenkwam: The Karezza Method
Laat me volstaan met twee plaatjes, dan kan ik ook nog een poosje naar de zon:

 

 

 

 

 

 

 

 

Ik kan er niks aan doen, maar dit kijkt mij aan als ware het Obama.
Dat doet me weer denken aan die column die ik gister las in NRC Weekend, geschreven door Bas Heijne. Een klein stukje: “Het is verdomd moeilijk om goed te zijn – veel gemakkelijker is het je te verschuilen achter de goedheid van anderen. De komende weken zal Nelson Mandela de mensheid opnieuw ten voorbeeld gesteld worden door politici in alle soorten en maten, uit bewondering voor een werkelijk groot man – en in de hoop moreel een graantje van die grootheid mee te kunnen pikken. Barack Obama nam een voorschot, tijdens zijn rondreis door Afrika: „Hij is een persoonlijke held. Maar dat geldt niet alleen voor mij. Hij is een held voor heel de wereld. Zijn nalatenschap zal door de eeuwen heen blijven bestaan.”  Door de eeuwen heen – het zal best, maar ik zou zeggen: laten we in de geest van Mandela eerst Guantánamo sluiten.” (link naar column)

Nog een toetje, ik zag en vooral hoorde haar vanmiddag op tv optreden op het verjaardagsfeestje van onze nationale trompetteur Eric Vloeimans:
httpv://www.youtube.com/watch?v=Y3tbdHbqUsQ

Print Friendly, PDF & Email
This entry was posted in mijn weblog. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Are you a robot ? * Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.