Ik zie mijn tekeningen beginnen met wat kringels en kronkels met verschillende kleuren stiften.
En dan kijk ik wat en er komt een kleur op voor een eerste vakje.
Of ik pak een kleur potlood en kijk rond op mijn belijnde vel en mijn oog rust op een of meer vakjes of vormen. En ik kleur een vorm en zoek dan of er nog meer vormen die zelfde kleur willen.
En ik zie de neiging om 1 kleur lijn als grens te nemen.
Vannacht bewust zitten spelen om over die grens heen te gaan.
En dan komt er toch weer zo’n herkenbare vorm uit.
Verrassing op verrassing.
Gister stuitte ik in Google images op een tekening van Siegfried Woldhek.
Om een minderwaardigheidscomplex van te krijgen. (Dat raakt het op de lagere school ingestudeerde idee dat ik niet kan tekenen).
Maar wat een genot om die kunstwerkjes te bekijken.
Vanwege de actualiteit laat ik hier zijn portret van Mandela zien:
Zie voor veel meer van dit moois:
http://www.flickr.com/photos/woldhek/with/5984321936/
Hij heeft naar eigen zeggen ook het gezicht van Da Vinci ontdekt.
Zie de korte TED lezing die Woldhek daarover gaf: http://www.ted.com/talks/lang/en/siegfried_woldhek_shows_how_he_found_the_true_face_of_leonardo.html
gecenterd en simetri. waarachtig ik wordt steeds meer geinterreseerd, boeiend proces.
ga ook Tomatis doen