(http://www.josephinewall.co.uk/time_flies.html )
Time flies! It is already three weeks ago that I attended the Equinox Ayahuasca weekend with Earl Grey.
Over two and a half years ago I also drank the drink with him.
That first time was a very peculiar night, that I have spent almost entirely outside the maloca, in between some trees.
I was kind of curious how different it would be this time.
Zo wild als het de vorige keer was, zo rustig was het deze keer.
Een rare nacht. Urenlang voelde mijn buik als opgeblazen. Een vage misselijkheid stelde steeds de vraag wat mij zo zwaar op de maag lag.
De muziek was voor mij in feite nieuw (de eerste keer dat ik hier was, heb ik het grootste deel van de nacht alleen buiten doorgebracht). Earl Grey en twee helpers, in feite drie (ook) musicerende shamans, gaven een afwisselend rustig, ritmisch, zacht en luider concert. Met afwisselend platte trommels, een bandola, fluiten, hun zangstemmen en een aantal verschillende rammelaars waaronder de fascinerend knetterend ritsel ruisende chakapa. Dat was op zich al een traktatie om mee te maken.
http://en.wikipedia.org/wiki/Chakapa
Toen een tweede dosis yagé was te krijgen voor wie wilde, heb ik die niet genomen.
(Later wel). Het voelde op dat moment als een weg willen bij de misselijkheid en daaraan wilde ik niet toegeven. Op een gegeven moment kwam de ontrafeling:
‘Wat zit je toch dwars?’
Ik wil niet in een kippenhok opgaan in het geheel, daar ben ik te bijzonder voor.
Ik denk steeds over hoe het werkt in de wereld.
(Dit is een schampere, beetje beschamende poging om een paar flitsen in woorden te
vangen. En weer is het de spanning tussen ‘er uit voortkomen’, ‘er niet [meer] bij willen horen’ en ‘er bij willen horen’).
Dit bracht een herinnering naar boven: Fluitist in de Himalaya, de yogi en de dorpsdrummer. Ik was ooit in India, zo’n 35 jaar geleden, mijn eerste ‘gurubezoek’, toen aan Herakhan Baba. Op reis met een groepje andere bezoekers en een yogi die met ons op reis gestuurd was om een geplanned bezoek van Babaji aan een zekere plaats voor te bereiden. Een van ons was een in India beroemde fluitspeler. Deze weigerde op een gegeven moment nog verder muziek te maken omdat het nivo van een van de lokale andere spelers in zijn ogen/oren een belediging was voor de muziek of zelfs voor god of de goden. Die yogi heeft hem toen een heel verhaal gehouden over spelplezier en wat je allemaal zegt tegen iemand die vast zit in zijn trots.
Perfection working against you.Etcetera.
Zoals in Khajuraho. Broken statues zijn niet mooi. Omdat? The remembered or imagined image of how perfect they were before the beeldenstorm make them ugly by comparison.
De ceremonies bij Earl Grey beginnen ‘s avonds na 10 uur en duren tot de vroege uurtjes. Om 6 uur ben je wel wat aan het ontbijten voor je nog wat probeert te slapen.
De tweede nacht was weer eens zo’n ayahuasca happening die er in hakte.
Ben door diepe angsten gegaan, heb (heerlijk, dat wel) enorm liggen schudden en trillen, diep geademd en gezucht en gedacht dat dat nooit zou ophouden.
En natuurlijk werd alles weer mooi en kleurrijk en luisterrijk. ‘k Heb zelfs een tweede ronde overgeslagen, alles werkte maar door en het voelde als overdreven hebberigheid nog een dosis te drinken. De laatste ongeveer twee uren gewoon enkel maar liggen genieten van de muziek en de fraaie kampvuursfeer en de enkele dansende ziel.
Oh ja, na die diepe angstperiode ook nog een poosje opgerold duimzuigend liggen ‘zuigelingen’.
Heerlijk zo’n plek en omgeving waar veel van wat ooit allemaal onderdrukt en omzeild werd, gewoon is en aan het licht kan komen.
Viva!
Na het weekend drong tot mij door dat eenzaamheid voor mij niet onpersoonlijk puur is: het lijkt vermengd met man zijn. Het heeft een sexe gebonden component.
Dit houdt mij momenteel bezig. Het lijkt er ook op dat in de diepste stilte die ik ken er ook nog een residu besef van man zijn is. En er is het idee dat er nog een diepere laag moet zijn. Zeker weten doe ik dit niet. We zullen zien.
Ik vond een youtube met een kort stukje muziek van aan het einde van een ayahuascaritueel met een Columbiaanse shaman die binnenkort naar Nederland komt.
Ter illustratie voor het oor:
httpv://www.youtube.com/watch?v=Gkf0nhn9phE
En voor wie de hang nog niet kent als instrument, hier een stukje ‘hangen’:
httpv://www.youtube.com/watch?v=xOyErXCdr0k
