Hoi Foetsie,
Er was eens, ooit, nog niet zo lang geleden, een tijd dat een enkele encyclopedie een halve boekenplank vulde. Bij voorkeur de onderste vanwege het enorme gewicht:
“Grote Winkler Prins encyclopedie zevende druk (1966-1975). Bestaat uit 20 delen. Amsterdam Elsevier Brussel. In zeer goede staat. Gebonden met rode, harde, linnen kaft. Mooi geïllustreerd. Best af te halen wegens een totaal gewicht van 36 kg.”
Op heden past er een hele boekenkast aan boeken in je e-reader of op je usb-stick.
Het gemak waarmee wij toegang hebben tot informatie, en tot de mogelijkheid om bijvoorbeeld onze favoriete tv-programma’s op te nemen of terug te zien op programma gemist, maken het eenvoudig om voor leergierige tiepjes zoals ik en menig ander een jaarprogramma aan studie voorhanden te hebben voor zo ongeveer elke ‘werk’dag.
Als je dan ook nog, zoals ik en menig ander, graag verslag doet van het geleerde, dan is de noodzaak van een zelfopgelegde beperking een onvermijdelijk iets.
De gehele ontwikkeling voltrekt zich zo snel dat oude gewoontes nog draaien terwijl er allang nieuwe hadden moeten zijn. Hadden moeten zijn geïnstalleerd zou ik bijna zeggen.
Op de computer is het installeren van een nieuwe gewoonte, een softwareprogramma heet het dan, een fluitje van een cent. Daarna moet je leren om het nieuwe programma te gebruiken.
Het installeren van een nieuwe gewoonte in onszelf, ja dat is andere koek.
En het leren omgaan met het nieuwe programma bestaat uit het gewoon maar gaan doen en al doende leren.
Of zoiets.
Al met al heb ik, door een verandering in mijn manier van zijn, van in de wereld staan, van naar de wereld kijken, gezien vanuit mijn oude gewoonte van verslag doen, een behoorlijke achterstand opgelopen.
Dat betekent dat een aantal verhalen die ik van plan was te zullen schrijven er niet meer zullen komen.
En een aantal zal slechts genoemd worden in de summiere opsomming van wat ik me momenteel voorstel dat ik allemaal zou willen schrijven, hadde ik de tijd:
*Al bijna een jaar geleden schreef ik deze aankondiging:
PS. I am aready for long breeding on a reflective piece of text about almost 20 years of satsang.
The working title is:
Memories and musings of a counter dogmatician.
At the moment the structure seems to be going to be something like an introduction first, followed by a maximum of 108 separate pieces that will all start with: I am.
(Aankondiging staat hier: https://hansvandergugten.nl/?p=4902)
In een ‘draft’ heb ik zelfs al de beginletters klaarstaan:
am
In mijn hoofd ontwikkelt dit verhaal zich stukje bij stukje.
Er komen er vast geen 108. Maar een stuk of wat komen er zeker wel. Ooit.
Voor de overzichtelijkheid laat ik het hier even bij.
Morgen weer verder.
Ik ben Foetsie.
am Foetsi.
