Laatst had ik weer eens een weekend.
Een weekend zoals ik er veel had begin jaren 80, de tijd waarover ik graag mocht zeggen dat ik bijna elk weekend een weekend had.
Werken aan jezelf, groeien gaat van au, jezelf tegenkomen en dat soort dingen.
Weekeinden rebirthing, polariteitsmassage, voice dialogue, video gestallt, bio energetica en meer van dat leuks.
Ben toen ook rebirther geworden.
En polariteitmasseur.
Noemde mezelf ooit zelfs spiritueel therapeut.
Dat was ruim voor ik een beetje begreep wat spiritualiteit is/kan zijn, om eerlijk te zijn.
Ja, het ego wil wat.
Ook het toen opkomende NLP (neuro linguistic programming) had wat later mijn ruime belangstelling,een paar jaar trainingen gevolgd bij het NY training institute for NLP.
Afijn, het licht ging kortstondig, een aantal jaren, aan en toen weer uit.
Een wat somber decennium volgde.
Tot iemand me meenam naar een satsang.
Wat satsangs later liep ik binnen bij de satsang gevende Isaac Shapiro.
Dat weekend ging het licht weer aan.
En dat licht zette me toch een partij zooi in het zonnetje!!
Kortom, puin ruimen, maar deze keer meer geaard dan de eerste keer.
Dit keer is het vanuit het licht een redelijk blijmoedig wieden in het uitzicht geworden.
Waarbij wieden moet worden opgevat als bewust zien, bewust waarnemen, de rest gaat vanzelf.
Afijn, ik had weer eens ouderwets een weekend.
Dit keer met als ‘voertuig’ ayahuasca.
Het vond plaats in een prachtige ruimte, simpel maar mooi en functioneel.
(Het Niet Weten Atelier van Jan)
Alweer twee jaar geleden deed ik mijn eerste ayahuasca sessie.
‘k Heb al eerder over mijn ervaringen geschreven, in het Engels.
Ik geef een overzicht via een paar links:
https://hansvandergugten.nl/?p=171
https://hansvandergugten.nl/?p=463
https://hansvandergugten.nl/?p=635
https://hansvandergugten.nl/?p=714
De eerste had ik ook in het nederlands vertaald: https://hansvandergugten.nl/?p=437
Ik geef een kort overzicht van wat me nu nog bijstaat van dat weekend, het is inmiddels ruim twee maanden geleden.
Maar …..ik heb wat aantekeningen liggen. We zullen zien.
Jan is een man die ik al langer ken, een paar jaar uit het oog verloor en twee jaar geleden weer tegenkwam bij de Santo Daime,
waar hij al zo’n 10 jaar een trouw deelnemer is.
Zoals gezegd, een weekend in zijn plek. Hij geeft het weekend samen met de vrouw waarmee hij afgelopen winter ook naar
Brazilie was en ze er deelnamen aan de rituele bereiding van de gebruikte daime. Ze werden geassisteerd door een tweede vrouw die,
evenals de eerdergenoemde, een lichaamsgericht therapeute is.
Dat staat, dat weet je, maar dat weekend heel merkbaar, voor een ver ontwikkelde gevoeligheid voor energie en details.
En voor warme handen, warm in de zin van helend, magnetisch, of hoe je dat ook wilt noemen.
De eerste ayahuasca sessie van het weekend, ging ik in met de vraag om inzicht te krijgen in issues die te maken hebben
met mijn sterke drang om gehoord te worden.
Wat opkwam, wat me getoond werd, wat ik heb gezien, is het volgende:
Een van de eerste situaties waarin ik werd geconfronteerd met de energie van mijn ouders in reactie op iets sexueels dat ik had gedaan.
Daar wilde ik gehoord, gezien en gevoeld worden. Maar hun energie was zo doordringend en overweldigend; het enige wat ik wilde was door de grond zakken.
Mijn ouders deden hun best om redelijke opvoeders te zijn, maar in werkelijkheid en voor mij voelbaar, waren ze dichtbij totale paniek, wolken vol ingehouden
maar schreeuwende angst. En ik kon zien dat er niets was dat ik daaraan kon doen. Ik had geen autoriteit. En ik had (nog) geen bewustzijn ontwikkeld
over al die strijdige en strijdende energieën die dieper gelegen sterk taboe waren in mijn familie.
In feite werd, wat ruimer genomen, het benoemen van dingen voor wat ze zijn, binnen mijn familie gevoeld als zijnde bedreigend.
In die zin ben ik altijd bedreigend geweest voor veel mensen, want mijn sterke drang om eindelijk gehoord/gezien/gevoeld te worden,
was behoorlijk uit de kluiten gewassen geraakt. Waardoor ik in sociale situaties nogal explosief kon zijn. Soms nuttig, vaak ook niet.
Ook als ik gewoon introvert rondhing werd er vaak op mijn innerlijke gedoe gereageerd.
Ik herinner me nog dat ik hierover voor het eerst met Isaac Shapiro sprak. Daarvan staat een verslag, in het Engels, op het web.
(https://hansvandergugten.nl/?page_id=39, derde verhaaltje, The coming out of a victim).
Voor mij was die eerste sessie de belangrijkste van het hele weekend.
Toch was het ganse weekend voor mij, door de relaxte sfeer en het kalme tempo en de ook door de gevers van het weekend opgemerkte en benoemde
‘bijna vanzelfsprekende en vanaf het eerste moment als groepje oude bekenden aanvoelende groep’ een soort mini-vakantie.
Thuiskomen door er even uit te zijn. (Bijna een slogan voor een reisburo, weet je wat Jan , ik schenk je het copyright. Misschien iets voor je volgende folder?).
De zondag was voor mij een rustige dag.
Door de dag heen was er vier keer ayahuasca, lichte doseringen waren dat.
De gebruikte ayahuasca komt uit een andere Daime church in Brazilie, waar Jan zoals gezegd zelf heeft meegedaan aan de bereiding ervan.
Die dag namen we van het eerste, tweede, tiende en tweede afgietsel.
De website van de bedoelde communiteit is: http://www.luizmendes.org/
Er was veel energieontlading door beweging en trilling van handen en voeten, armen en benen.
Ik associeerde het met alle door mij als kind onderdrukte overactiviteit. (Gosh, wat was ik toen beweeglijk, niet te stuiten).
We deden allerhande oefeningen. Als je iemand aanraakt, kun je dat op twee manieren beleven: je voelt de ander door de aanraking van jezelf.
Of je voelt jezelf, door de aanraking van de ander. Hiermee kun je op veel manieren experimenteren.
De te onderzoeken stelling was: Als je jezelf voelt, is de aanraking niet vragend, opeisend of dwingend. De ruimte voor de ander blijft open.
De laatste twee sessies waren voor mij totaal rustig. Lichamelijk warm.
Op een gegeven moment volgde ik de impuls een van de vrouwen te vragen haar hand op mijn schouderblad te leggen.
Toen ze dit deed, ‘zag’ ik dat een boosaardige rimpeling zich ontvouwde en mijn rug verliet. Daarna kwam er een grote golf verdriet naar buiten.
Na een heerlijk kabbelende uitloop werd het weekend afgesloten met een prachtige maaltijd.
Bekomst.
hans
