Onderstaand stuk staat al maanden op non actief (altijd een leuke woordspeling als het over paters gaat).
Ik sier het op met het portret dat ik laatst van hem tegenkwam en bewaard heb:
(http://lucietheodora.blogspot.nl/2013/03/zondagmiddag.html)
Ik lees Jan van Kilsdonk.
Welk een genoegen. Zijn nuchtere en zeer gestudeerde en gedocumenteerde spreken, laatst in zijn biografie en nu in zijn preken, zijn balsem voor mijn getormenteerde zelfvertrouwen. Er is veel, heel veel, daaraan reeds geheeld.
Toch is er nog die diepe onzekerheid over wanneer iemand iets beweerd wat helemaal niet kan.
Mijn halve leven bracht ik dat onder woorden als: ‘Wanneer iemand mij zegt dat 2 + 2 = 5,
dan laat ik alle zekerheden varen en ga opnieuw onderzoeken.’
Dit alles heeft te maken met het veld waarin ik ben opgevoed. Een protestants christelijk veld, meer in het bijzonder de gereformeerde kerk te Oegstgeest.
(Met de trots van eenvoudige afkomst mocht ik graag laten weten dat ik nog zou kunnen uittekenen waar de ouders van Jan Wolkers zaten in de kerk waar ik een tijdlang verplicht twee maal per zondag werd toegebulderd of toegesproken vanaf een donkerbruine kansel).
Het was een denkwereld waar Jezus letterlijk na 3 dagen uit de dood was opgestaan.
Waar het heiligschennis was te opperen dat zijn moeder een geschonden maagdenvlies had. (Ik had dat in die tijd nooit zo kunnen verwoorden, laat dat duidelijk zijn).
Waar de onbevlekte ontvangenis in mijn verwrongen denkwereldje van doen had met het ontbreken van spermavlekken.
Waar het stellen van vragen steeds leidde tot verwarring en afweer en geschoktheid over het kennelijk mogelijk zijn van zulke vragen.
En waar, op catechisatie, vragen werden beantwoord met retorische handigheidjes: een niet christelijke verpleegster die goed doet aan anderen is zonder dat zij het weet in feite een kind van god, een christin. (En ja, snap ik nu, daar was Pater van Kilsdonk het van
harte mee eens, maar op andere gronden).
Toetje: httpv://www.youtube.com/watch?v=Vh-Qe8lSKoo
(vrater fenancius)
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
Ook dit stuk is dus niet af, staat al als kladje sinds april te wachten en ik laat het nu vrij.
Tabé.
