Vanmiddag onderweg terug van een paar uurtjes in de vrijhaven vlak naast de echte, hoorde ik op de radio, op klassiek op 4 dus, iemand het hebben over het geluk van de schoonheid. En toen kwam er weer heel mooie muziek.
Eenmaal thuis bekeek ik het tv programma Ken uw klassieken, fraaie uitleg over Beethoven 6 en een uitvoering daarvan. Staat helaas nog niet op ‘gemist’, dan maar die van vorige keer, de Beethoven 4, vast ook heel mooi.
https://www.avrotros.nl/ken-uw-klassieken/video/broadcast/ken-uw-klassieken-beethoven-4-21-05-2017/
Hoezo al dit moois opeens?
Dat komt doordat ik vanmorgen opeens een reactie kreeg op een blog van een paar dagen geleden, en wel door iemand die mij in real life kwalijk neemt dat en als ik opleef bij het zien van mooie dingen en daar dan ook nog hardop op wijs.
Ik was al een antwoord begonnen, maar omdat ik besloten heb met moois te reageren, (en op dit zeikerige toontje, dat dan weer wel), maak ik er een aparte blog van zodat ik ook een youtube kan plaatsen van een uitvoering van iets waarvan ik vandaag in Ruigoord door een andere solist een prachtige uitvoering zag.
Gaat ie:
CITAAT
Jeetje, dacht ik vanmorgen, daar hebben we Derek.
Met een hele slimme opmerking in reactie op een cartoon.
Eentje die spiritueel belerend lijkt te zijn bedoeld.
Maar als ik dat hardop zeg, dan was het natuurlijk maar een grapje.
Die stijl ken ik zo langzamerhand wel.
Maar er is iets anders.
En dat moet mij maar direct van het hart.
Ik weet nu al dat ik in mijn antwoord een muziekje per youtube wil verwerken.
Dat gaat niet hier, dus maak ik er maar een blog van en zet de link daarnaar straks hieronder.
Die blog gaat voor het gemak, als een bruggetje zeg maar, beginnen met bovenstaand citaat.
EINDE CITAAT
Derek is iemand die mij twee dagen geleden liet weten met onze emailcorrespondentie te stoppen, omdat het ongezond was. Wat er precies ongezond was liet hij natuurlijk in het midden en hij legde dat oordeel ook nog eens in de mond van een vriendin. Beetje onfris, zeg maar.
Voor de zoveelste keer dacht ik dat onze communicatie was gestopt.
Ik was daar blij mee en had behoorlijk mijn best moeten doen om dit punt te bereiken.
Ik wilde dat al eerder maar het ging niet zo makkelijk. Ik heb me tamelijk grof uitgelaten en wellicht werd dat als ongezond ervaren. Nou, prima dan.
En wat dacht je wat?
Twee dagen later duikt ie weer op in de gedaante van Derek.
Die variant op zijn naam heeft een lange geschiedenis.
Heeft ermee te maken dat ik ooit Advaita Vedanta schoolmeester James Swartz liet weten dat ik zijn manier van het belachelijk maken van andere leraren als pijnlijk ervaar.
(Dat leverde een lange serie heen en weer teksten op, 11 blogs, zie hier de eerste:
Dankjewel Diederik + Sita sings the blues, or: Meji and Ramji 1.
Ik ervaar het opduiken van ‘Derek’ nu al, one trial learning wellicht, als een mogelijk begin van hinderlijk volgen.
Zoals gezegd is een van de klachten over mij van de zijde van Derek dat ik opveer bij moois, dat ervaart hij hinderlijk. (Een citaat van hem hierover: “Mijn korte – huidige – analyse is dat ik in een beweging zit naar meer stilte en dat jij je daardoor gemuilkorfd voelt. Jij kunt je ‘levendigheid’ niet inbrengen en voor mij is die levendigheid als een radio die voortdurend maar aanstaat. Dat moet wel tot problemen leiden , ja.”
Blijf dan weg denk ik dan, en, de keus bij de ander latend schreef ik:
“Aanwezigheid in mijn levendige aanwezigheid is geheel op eigen risico.”
En dan nu dit.
Onder een andere blog, deze, zette ik een cartoon met een tekst, die bedoelde de gemoedstoestand van twijfel te illustreren.
Deze cartoon, om precies te zijn:
En daar wordt dan opeens op becommentarieerd: “There is an even finer line between fishing and sitting there smartly realising that there’s nothing to fish.”
Nu is het wel zo dat, zoals Swami Tattvavidananda het zo treffend opmerkte, ‘there is no teaching possible without metaphors’, maar om op een cartoon door te borduren met een kennelijk als ‘teaching’ bedoelde opmerking is vragen om ….. Tja, om wat eigenlijk.
En wat een dag, deze zondag.
Het begon er al mee dat ik vanmorgen, als ongeveer zestigste reageerder op een facebook post een hele maffe zin in elkaar draaide.
De post was de opmerking: “If God ceased to exist, how would we know?”
Mijn opmerking ging als volgt: “Is this a real question? It’s reminding me of a sentence like, (let me make up one), “The square circle in the oval office was used as a reminder of the ecliptic yet triangular spectacles of the mermaid that was just vacuum cleaning the alien’s octogonal underwear, while the actual question is about the colour of the left conic sphere of her etheric bra”.”
Zoiets borrelde ook op over de metafoor op metafoor opmerking over het loze vissertje:
Is dit een van onder water steak over dat er geen visvlees meer is? Dat is dan maar goed ook want een nog dunnere vislijn zou geheid breken als je beet hebt.
Kortom, het was wel leuk op Ruigoord. Ik zag en hoorde onder meer een prachtige uitvoering van Failing.
Het werd gespeeld door James Oesi, die onder meer ook dit speelde:
En hier het stuk ‘Failing – A very difficult piece for solo string bass by Tom Johnson’,
gespeeld door Corey Schutzer.
