Kroegpraat. Onaf, ruw en ongepolijst.

Hallo vriend Jan,

Er zijn een paar dingen de sexualiteit en de taotraining betreffende die ik én op een rijtje wil zetten én die mij van het hart moeten.
Voor zover een en ander inhoudelijk tot discussie aanleiding geeft ben ik benieuwd naar mening en ervaring van (de) anderen in deze.

Ik overwoog Reinoud een mail te sturen.
Maar dat voldoet niet aan wat ik beoog.

Ook overwoog ik mijn verhaal in het tao-cafe te doen, vandaar de titel.
Maar dat zou een lange serie stukjes en brokjes van 400 tekens worden.
Ook dat voldoet niet aan wat ik beoog.

Ik heb ervoor gekozen om jou mijn verhaal te vertellen en je liet weten
‘laat maar horen’.
Komt ie.

Ik wil ook een beetje opschieten, dus als ik iets al eens eerder opschreef zal ik niet schromen mijzelf te citeren.

Over sexualiteit gesproken, ik zit momenteel in een veel te hete omgeving.
Ik grapte gister dat ik wel snap dat al die wijsheid, de Upanisads enzo, uit Noord-India komt. In de Himalaya is het zomers goed sudderen, maar ‘s winters is er genoeg afkoeling om tot helder denken te geraken.

Voor het nog enigszins heldere denken mijnerzijds  en het kunnen opschrijven van dit verhaal ben ik hier aangewezen op artificiële kou, momenteel, om precies te zijn, door een airco opgewekt in kamer 305 in een resort/spa vlak achter Kudle beach in Gokarna, Zuid-India.
Ondanks de hoge sterrenpretentie van de net gestarte onderneming zit ik hier zonder internetverbinding, dus het citeren zal moeten wachten tot de volgende bestemming, het aan de voeten van de Himalaya liggende Rishikesh.

Wel kan ik, ook voor de focus van deze tijdelijk niet oververhitte mind, alvast wat punten kort aanduiden die mij voor ogen staan als onderdelen voor dit verhaal.

Ten eerste mijn onvoorziene overgang van het satsangwereldje (en ook het min of meer als vanzelf verlaten van een bijna twee decennia geduurd hebbende verbinding met Isaac Shapiro, die ik als mijn leraar beschouwde) naar waar ik mij nu opeens aantref, de taotraining gegeven door Eleveld.

Ten tweede mijn alweer wat bekoelde relatie met die training en hoe dat komt.

Ten derde mijn beleving van en ervaring met dat hele omgaan met en het leren transformeren van ‘orgastische’ energie. Dit ook in relatie met het hele pornoverhaal, in het algemeen, als cultuurverschijnsel en de huidige gehypte en snelle internetverbindingsversie ervan, alsook mijn persoonlijke (lange) ervaringsgeschiedenis ermee.
Hier ergens heb ik vragen, vraag ik mij af of ik het wel eens ben met de oude wijze Chinees, oh my, waar moet dat heen, waar ben ik aan begonnen?
En juist op dit punt zal mijn vraag aan (de) anderen zijn of dit wordt herkend.
Wellicht voer voor discussie, uitwisseling en debat.

Oh ja, dan is er natuurlijk het puntje witte zuil/zwarte zuil en het nog het minst begrepen Lärm.

[Inmiddels is het april geworden en zit ik in Dharamsala.
Tijd voor de losse eindjes en het afronden van wat lopende verhalen].

Ik heb de blogs waarin taotraning voorkomt vanmiddag herlezen.

Wat het eerste punt betreft verwijs ik maar naar de blog met de enigszins cryptische titel ‘ Oh, my God. (Top dog god turned out to be a hippo). A thank you to Isaac Shapiro’.

Het tweede punt komt er kortweg op neer dat het feit dat in het eerste weekend het maken van aantekeningen als overbodig werd verklaard.
Er zouden, en snel na elk weekend, werkboeken worden gemaakt.

Het eerste jaar ging dat verbluffend goed.
Met als gevolg dat ik om ze goed te kunnen lezen door iemand in een ander formaat en op mijn e-reader heb laten zetten.
Zodat ik geheel zoals gepland tijdens mijn verblijf in India het eerste jaar taotraining in vier werkboeken kon doorploegen.

De verwachting dat dit de komende tijd een jaarlijkse traditie zou worden is helaas beschaamd geraakt.
De werkboeken bleven en blijven nog steeds uit.
(ik moet toegeven dat ik de komst van het 5e werkboek heb gemist, ontdekte ik laatst).

Het had al iets ongemakkelijks dat ik een als beroepsopleiding bedoelde of gesitueerde training deed zonder het oogmerk daarmee nog professioneel aan de slag te gaan.
Maar ik had wel het idee dat ik het beoogde nivo zou willen halen.

Inmiddels heb ik ook gemerkt dat het steeds maar toegestuurd krijgen van meditaties op mp3 formaat met zoetgevooisde adviezen die toch vooral te beluisteren, voor mij niet werkt. Ik ben niet zo’n oordopjestype.

Kortom, het is een feit dat de training in mijn belevingswereld van karakter is veranderd: van een 7-jarige beroepsopleiding kijk ik nu uit naar nog een aantal jaren vier intensieve en boeiende weekeinden, elk ervan ook nog eens voorafgegaan door een bij voorbaat samenvattende lezing. Wat een heerlijk vooruitzicht. Wat een rust.

{Hier is de link naar de laatste blog over de taotraining, daarin onderaan staan de links naar de eerdere: https://hansvandergugten.nl/?p=4664}

Her derde punt is het meest heikel. Meervoudig heikel zou ik zeggen.

In onze samenleving draait veel om sexualiteit. Het wordt openlijk, schaamteloos zeg maar, en op grote schaal en met bestudeerde finesse ingezet en uitgebuit in de ons alomringende reclamewereld. Het bestookt ons waar we ook gaan, waarmee we ook maar bezig zijn.
Ook is wat begonnen lijkt als een heimelijk vertier voor heren en dames van goede komaf, inmiddels gepopulariseerd tot een in razend tempo de wereld veroverende industrie: de porno-industrie.

Ondanks dit alles voelt het openlijk praten over sexualiteit nog steeds als een taboe.
Nu doe ik dan al sinds twee jaar de taotraining die naar bleek (ik had dat niet echt zien aankomen) het beter of goed leren omgaan met sexuele energie als hoofdonderwerp heeft.
Populair gezegd zou je het een tantratraining kunnen noemen.
In een gesprek dat ik voor het begin van de traning met Reinoud had, beweerde hij boud dat wat in het Westen tantratraning wordt genoemd, een manier is om je sexualiteit te leren misbruiken.
(Als de opname van dat gesprek nog uit mijn telefoon gehaald kan worden zal ik wat hij over de tantra zei nog eens uitwerken).

Ik had het toen met hem er ook over dat ik tot mijn verbazing verdere deelname was geweigerd aan zo’n tantratraning. Reinoud vond dat niet zo raar. Daar trap jij niet meer in, dus ben je voor hen bedreigend, was zo ongeveer wat hij daarover zei.

Ik schreef over die ervaring al twee blogs en er moet nog steeds nog een deel geschreven worden. Het gekke is dat pas gister in mijn halfslaap me daarvoor een verhelderende toevoeging toeviel. Ik heb het zelfs opgeschreven. Ik zie dat het eergister al was. Ik schrijf mijn hele notitie even over, want het raakt ook wat ik aan het ontdekken ben over de taotraining.
Citaat.
Woensdag 5april 2017.
Denkend over nog te schrijven deel 2 van Tantralalalala, denk ik opeens dat die paar situaties waar bij mij alles stilviel wat betreft (opgefokte) sexualiteit, het én zo was dat sexualiteit volledig werd geaccepteerd én dat HET MOEST. Bingo.
Einde citaat.

Hier zijn de twee eerdere Tantralalalala’s:
https://hansvandergugten.nl/?p=4460
(is in het Engels maar bevat mijn correspondentie in het Nederlands naar aanleiding van mijn verder geweigerde deelname aan die tantratraining).
https://hansvandergugten.nl/?p=4504
(Bevat de weigeringsdiagnose en mijn reactie daarop).

Inmiddels schrijven we al bijna 10 april. Ik zie me steeds nadenken over dit verhaal, ik zie mij het voor me uit schuiven, ik zie me dingen herlezen en mezelf steeds verliezen in online research in plaats van door te schrijven.
Gister zat ik ergens met een Australische vrouw te praten en ik vertelde dat ik over sexualiteit zit te schrijven en met name over iets waarvan ik nog niet snap hoe het zit. Dus is het een kwestie van de vragen opschrijven die ik heb, zou je zeggen. Maar zo simpel is het niet. Hoewel. Aan de slag maar weer.

Dat nog te schrijven deel 2 van Tantralalalala komt neer op het volgende:
»Ooit, heel lang geleden, deed ik mee aan een tantraweekend en kwam er op een bepaald moment de opdracht jezelf in opwinding te brengen.
Ik was op dat moment zozeer onder de indruk van de simpele constatering dat ik door in een omgeving te zijn waar sexualiteit werd geaccepteerd in een diepe staat van niet opwinding was. De altijd aanwezige basisopgefoktheid van mijzelf als oversekste jonge man, (die zeker niet los te zien valt van de ook toen algemeen in de lucht hangende basisopgefoktheid), was totaal opgelost en de opdracht mijzelf in opwinding te brengen kwam mij voor als totaal ongerijmd.
Ik was dan ook niet van plan die opdracht uit te voeren. En dat deed ik dus ook niet, ondanks allerhande aansporingen van de assisterende Bhagwan sannyasin dame.
Dat viel niet in goede aarde, het werd zo ongeveer als subordinatie beleefd door de trainer, wijlen Ted Wilson, die mij als hopeloos geval doorverwees naar zijn therapeutische paps Veeresh. (Het is echt lang geleden. Ook Veeresh is niet meer).

»Enkele decennia later deed ik mee aan een tantraweekend waar het er bij de ‘oefeningen’, meditaties werden ze daar genoemd, verrassend wild aan toe ging.
Zeg maar de basisopgefoktheid die in totale opwinding werd ontladen.
Bij mij gebeurde iets vergelijkbaars als ‘toen’.
Sexualiteit was weer eens geaccepteerd, daar werd ik zo stil van als een mens maar zijn kan. En ik heb die wilde ontladingen om mij heen met kalm genoegen en met niet meer deelname dan mijn warme belangstelling ondergaan. Twee vrouwen waren op een gegeven moment, midden in een plat over de vloer verspreide krioelende hoeveelheid blote mensen wild aan het vrijen en ik ben er, zeg maar aan hun voeteneind, van gaan zitten genieten, af en toe een hand op een voet leggend om mijn aanwezigheid aards en kenbaar te maken.
Ook was er, andere meditatie, een soort inwijdingsmassage, waar steeds drie mensen de vierde masseerden. Ik ben toen gemasseerd door drie vrouwen, bedoeld was dus een inwijding in het opwekken,  hebben en accepteren van seksuele gevoelens,  en ik heb er intens van genoten, maar het was niet of nauwelijks seksueel opwindend. Wel een fantastische ervaring.
Zelf heb ik de drie vrouwen, zittend aan hun hoofdeinde, terwijl de anderen twee mannen deden wat ze deden, hun oorlelletjes gemasseerd.
Ze hebben me er later elk apart nog even voor bedankt.

Ik had mij voor nog drie weekeinden opgegeven maar mocht niet meer meedoen. De afwijzing bevatte in eerste instantie deze on-zin: “In de vorm van tantra die wij aanreiken is de fysieke gezondheid en leeftijd een essentiele component  om dieper te groeien”.
(Er zijn over dit wat blogs. Tantralalalala 1: hansvandergugten.nl/?p=4460  en Tantrahahahaha (Tantralalalala 1A): hansvandergugten.nl/?s=tantrahaha).

Ik herhaal mijn bingo!-citaat:
Citaat.
Woensdag 5april 2017.
Denkend over nog te schrijven deel 2 van Tantralalalala, denk ik opeens dat die paar situaties waar bij mij alles stilviel wat betreft (opgefokte) sexualiteit, het én zo was dat sexualiteit volledig werd geaccepteerd én dat HET MOEST. Bingo.
Einde citaat.

Opeens viel het kwartje. Sexualiteit is hier volledig geaccepteerd, maar je moet het wel op onze manier doen. Er was toen, in die situaties, geen ruimte voor de ontdekking dat er nog ongeziene vanzelfsprekendheden in het spel waren.

Het is een beetje zwaar gezegd, maar verder kom ik even niet.
(Jan, ik schrijf het aan jou, ook omdat ik weet dat jij die stilte kent).

Het is, maar dat zei ik al, opvallend hoezeer ik met dit verhaal zit te worstelen.
Daarstraks had ik, in de stilte van bijna diepe slaap weer een helder inzicht over porno en het bekijken daarvan. En het zal wel weer dagen duren voor dit ook typbaar tevoorschijn komt. Ik ben gewoon hard aan het werk hier. Ik ga even naar de besneeuwde toppen kijken in de verte, dan aan de cappuccino in een heerlijk cafe/restaurant/guesthouse dat ik eergister heb ontdekt. Daarna weer verder.

Donderdag alweer.
Weer van alles tussendoor zitten lezen.
Onder andere twee artikelen herlezen van een man uit New York die ontwapenend schrijft over porno en over zijn praktijk als sexwerker ( SEX WORK AS SPIRITUAL PRACTICE — a sacred intimate inventory).
Niet nu gaan lezen hoor, maar om te bewaren en voor wie het niet laten kan de links: http://www.donshewey.com/sex_articles/what_i_like_don%27t_like_about_gaymale_porn.htm
http://www.donshewey.com/sex_articles/sex_work_as_spiritual_practice.htm

Dan nu maar eens wat naar aanleiding van de Taotraning en mijn open vragen daarbij.
Even een paar punten in de tijd:
Toen ik je informatie bekeek over de online training voor mannen werd er mij weer wat duidelijk over mijzelf en pornoconsumptie.
Mede ook door die TED-lezing van Gary Wilson, The great porn experiment.
( https://m.youtube.com/watch?v=wSF82AwSDiU).

Ik heb zo’n beetje mijn hele leven gemasturbeerd en ik ben wat korter maar ook al heel lang gefascineerd geweest door prikkelplaatjes en zeg maar botweg porno.

Ik had me voorgenomen in India geen al of niet bewegende prikkelplaatjes te bekijken. Is ook niet gebeurd, tot ik eindelijk aan dit moeizame verhaal begon.

Deels als (weer) bewuste zoektocht naar drijfveren en werking van de mechanismen.
Deels ook gewoon uit behoefte aan de warme bad ervaring die het voor me is.

Laatst, tijdens een ontmoeting met Swami Tattvavidananda in Rishikesh, vertelde ik hem onder meer het volgende: ” I explicitely mentioned the part about the falling away of the compelling necessity of both subject and object to be there. That disappeared long ago. And that for instance, when this body mind gets (also for instance) offended, this here
(the body mind) can become more dense. But there is always a seeing thereof.”

Deze uitspraak die ik mij over mijzelf hoorde doen, namelijk dat als ik bijvoorbeeld ergens zo door wordt geraakt dat ik me beledigd voel, dat het dan net is of deze body/mind tijdelijk een hogere dichtheid krijgt.

Afgelopen week heb ik ontdekt dat als deze body/mind in opwinding is, hetzelfde verschijnsel zich voordoet, het voelt alsof je een hogere dichtheid krijgt.

Meer in je lijf zitten, een warme bad ervaring hebben, tijdelijk een hogere dichtheid voelen, allemaal woorden voor hetzelfde verschijnsel.

En hoe breng ik dit nu allemaal samen tot waar het toe ging leiden?
Ik ga een poging wagen.

Ik heb een aantal malen in mijn leven orgasmevrije perioden meegemaakt.
Eén keer een jaar.
De behoefte aan die warme bad ervaring, aan de grotere dichtheid, was weggevallen of er werd ongemerkt op een andere manier aan voldaan.

In tegenstelling tot gangbare ideeën was mijn ervaring niet dat er dan residue opwinding plaatsvond, zoals bijvoorbeeld beschreven wordt door onze tv priester die last heeft van seksuele fantasieën en dan wel natte dromen moet krijgen want ‘ik mag mijzelf niet beroeren’ ( https://hansvandergugten.nl/?p=1776).
Niets van dat alles.
En ook geen gebrek aan vitale energie.

Ik kom straks toe aan de uitleg van iets waarvan ik dan ga zeggen dat het fantastisch is zichtbaar gemaakt door deze ik neem aan kunstenares waarvan ik de naam niet weet. Ik heb de link naar dit plaatje al vier jaar geleden in een mail aan mezelf toegestuurd onder de titel ‘nude met tekening ervoor / how porn works?’
En nu is dat plaatje dus aan de beurt:
http://img.chan4chan.com/img/2009-01-26/1232953632917.jpg
Is ze niet fantastisch!?,

Volgens Reinoud is Tantra in het Westen geïntroduceerd door Margot Anand met haar boek The art of sexual ecstacy in 1989.
Volgens hem is in de traditionele tantra praktijk het zo dat voordat je toe bent aan tantrische praktijken met een partner, je zestien jaar op jezelf bezig moet zijn geweest met het exploreren en leren kennen van je seksuele energie.
In zijn termen: 16 jaar mono-cultivatie dient vooraf te gaan aan duo-cultivatie.
En die zestien jaar mono-cultivatie zou Margot Anand hebben weggelaten.
De Westerse hebberigheid waar het om sex gaat zou van onze tantrische praktijk een tot mislukken gedoemd rommeltje hebben gemaakt. Mijn woorden. Zijn woorden heb ik al genoemd: in de Westerse tantra leer je je sexualiteit te misbruiken. Grote woorden die tot nadenken stemmen.

Ik herinner me dat ik nadat hij me dat vertelde nog gezocht heb op wat steekwoorden en dat ik toen een artikel heb gelezen in de Koorddanser over dit onderwerp. Ik zoek het even op.
Hou jezelf niet voor de gek!’ Tantra-misstanden en grensoverschrijdend gedrag
http://kd.nl/2015/06/02/hou-jezelf-niet-voor-de-gek-tantra-misstanden-en-grensoverschrijdend-gedrag/

Voorts is het zo dat mijn India-tijd aan het opraken is.
Voor ik vertrek rond ik dit verhaal af.
Wellicht onaf, zeker ruw en ongepolijst.

Ik typ alleen nog uit wat ik als aantekeningen nog heb staan.
Gaat ie.

Overeenkomst en verschil tussen porno kijken en in totale stilte in een tantratraing zitten.
Over het eerste deel van dit schreef ik al wat op: Hier kun je ongezien spelen met opwinding, geheel in (en aan) je lichaam zitten zonder enige directe hinder van andere mensen.
Een kinderlijke behoefte, zou ik zo zeggen.
Ik heb het zelf totaal gemist.
Het was altijd (en eeuwig) verbonden met angst, de heersende angst, in de cultuur, de kerk, de familie, het gezin.
(Zie binnenkort het boek van mijn zus: Als je de woorden weet. Overleven met een
familiegeheim).

Laatst zei Swami Tattvavidananda dat als we een boek lezen we niet het boek lezen maar het mentale beeld dat onze geest er van maakt.
Kortom: lezen is betekenis zien.
Als je een woord in je eigen taal ziet gebeurt er iets anders dan als je datzelfde woord ziet in een taal en zelfs een alfabet dat je niet kent.
Het verschil tussen koe en het Chinese teken voor koe (母牛) voor wie geen Chinees kent.

Datzelfde geldt ook voor vrijwel al onze ervaringen.
(We ‘lezen’ ze via de ons bekende taal van ons denken).

Het geldt ook voor het kijken naar prikkelplaatjes: een plaatje is van zichzelf niet opwindend. De opwinding gebeurt in ons en dat projecteren we op het plaatje.

Porno consumptie is naar sexuele handelingen kijken PLUS onze betekenis die we er overheen projecteren.
Al of niet ongemerkt is een deel van die fantasie dat we bij wat we zien aanwezig zijn. In die zin is porno kijken een relationele bezigheid.
En de ongezienheid, de feitelijke onbetrokkenheid, die daarmee een ongekende relationele veiligheid biedt, wordt als het ware echt gemaakt door de opwinding, met de daarbij behorende tijdelijk hogere dichtheid.
(Toevoeging: plus de bijbehorende bewustzijns-/aandachtsvernauwing).

Ik lees net ergens, in de contekst van poëzie, de intrigerende vraag:
‘Zijn er vormen van compactheid die we niet kunnen verdragen?’

Tsja, en nu zit ik ik dus in die training waar porno een beetje simpel wordt neergezet als het kijken naar jonge blote blonde Poolse meisjes terwijl we in de voortplantingsmodus zijn. (Zit wat in, maar is natuurlijk niet het hele verhaal).

En dan gaan we, om het af te leren, masturberen op het witte masturbatievenster.
Goed idee.
Wat bij mij overblijft is wat mij dus, zoals beschreven, een paar keer eerder gebeurde, en nu weer: zonder iets relationeels is er geen opwinding.

Vroeger was die er wel, meestal. Zoals priester Antoine Bodard het nog steeds heeft.
Als je maar vaak genoeg over seks fantaseert (er aan terugdenken is ook fantaseren), dan lukt het wel met het witte masturbatievenster, die geweldige uitvinding die we ook kennen onder de naam A4-tje.
Maar als dat er niet is, dan is het precies zoals Reinoud zegt: onhandig frunniken.

En eerlijk gezegd, en daarom heb ik dit hele verhaal geschreven, om uit te komen tot het volgende: ik ervaar dat als een soort aanranding.
Herken jij dat?

Nog wat puntjes.

*We kunnen dat in opwinding geraken bij bloot of sex aan- en uitzetten, toelaten of niet toelaten.
In de sauna kan iedereen het wel. Het niet toelaten van opwinding bedoel ik.
Natuurlijk zijn er ook sauna’s waar de opwinding juist wel is toegestaan.
Bijvoorbeeld in de sauna’s die functioneren als ontmoetingsplek voor homo- en biseksuele mannen.
(Ikzelf ben, het is inmiddels alweer lang geleden, zo lang en zo vaak in zo’n sauna geweest tot ik het ook daar kon afzetten).

*De lezingen van Swami Tattvavidananda in Rishikesh waren niet voor bange mensen. Hij zei bijvoorbeeld zinnen als: ‘De Abrahamitische geloven plaatsen god buiten de kosmos. Dat is niet acceptabel.’
Op de bekende spreuk uit Delphi, ken uzelf, had hij ook een kleine correctie: als je jezelf kent, maak je van jezelf de ander. Beter is het om ernaar te stréven jezelf te kennen.

Iets vergelijkbaars lijkt er aan de hand met ‘zelfbeminning’: om het gefrunnik te omzeilen moet er een vrijpartij met jezelf zijn.
Dat is toch verkapte duo-cultivatie?

Kortom, er zijn twijfels.

*Een ander punt is weer gerelateerd aan porno. Er zijn heel veel situaties waar het in het dagelijks leven taboe is om in opwinding te gaan, of, erger nog, toe te geven aan het bijbehorende verlangen die opwinding in daden om te zetten.
Juist over die situaties, wellicht juist omdat het zó taboe is dat je er als het ware niet eens aan mag denken, is en wordt veel gefantaseerd. ‘Hoe zou het zijn om ……?’.
De inhoudsopgave van pornoland bestaat uit een grote hoeveelheid invullingen van de puntjes met vraagteken. Met dus als pornofilm(pje)s geconcretiseerde fantasie.

En je kunt het zo gek niet bedenken of er is porno van, aldus Regel 34.
( https://en.m.wikipedia.org/wiki/Rule_34_(Internet_meme)).

*Een groot deel van het leven in India speelt zich voor de (veel lezende) toerist af in rooftop restaurants en op dakterassen. Daar ontstaan gesprekken.
Zo kwam ik terecht bij een voorstelling van studenten van de Himalaya Subbody Butoh School. (Ik zie dat, inmiddels op youtube, er een filmpje staat van die voorstelling. Ik zit in het publiek op 3’33. Ik was er echt :-)).
Waarom maak ik hier ook een punt van?
De voorstelling was indrukwekkend en er zaten heftige uitingen bij.
Wat me opviel was dat ik mensen dingen zag doen die ik ook zag in die  (wild) tantratraining waarover ik het had.

Na de voorstelling heb ik Butoh gegoogled en toen een interview gelezen met Rhizome Lee, de oprichter en Butoh trainer.
Ik las onder meer dit: ‘We asked him about emotions. He said that he was not even looking at human responses in what he did, but animal ones, so the question of emotion didn’t exist.’ ( https://pad.ma/CLM/info).
(‘We vroegen hem over emoties. Hij zei dat hij zelfs niet op menselijke reacties let bij wat hij doet, maar op dierlijke, dus emoties zijn niet aan de orde.’).

Toen gebeurde er iets ongewoons.
Ik dacht: ‘Ik ben het niet eens met wat hij over zijn eigen werk zegt.’
En ik dacht ook: ‘Dat ga ik hem vertellen.’

Gisteravond was er ‘vrij Butoh dansen’, en daar ben ik naar toe gegaan.
Aan iemand die me welkom heette zei ik dat ik graag Rhizome Lee wilde spreken.
Dat kon. Trap op en aankloppen was de aanwijzing die ik kreeg, onderaan de trap.

Ik werd hartelijk ontvangen en na een beetje social talk kon ik to the point komen.
Dus ik schetste mijn verbazing: ik heb gister de voorstelling gezien en ik lees in een interview met u dingen die niet kloppen met wat ik heb gezien. Wellicht wordt u niet goed geciteerd. Wat ik bedoel is dit: ik zie mensen in expressie, en een deel wat naar buiten komt zijn onderdrukte emoties. Dat zijn geen ‘animal responses’. Dieren doen niet aan onderdrukken zoals mensen. Ik noemde zelfs de overeenkomsten die ik zag in een tantratraining, waar ook een deel van wat er gebeurde pure ontlading was.
Hij was even stil en schreef toen een woord op, in hoofdletters, terwijl hij het langzaam uitsprak. LIFE. We dance life, be it amoebe, bacteria, rock, water, trees, animals, humans. Everything.

We waren het in een keer helemaal eens. We hebben nog een tijdje stil naar zijn fenomenale uitzicht gekeken. Toen ben ik opgestapt onder de vermelding dat ik beneden mee ging dansen.  I guess i will be quite quiet, zei ik nog.
Ik heb met veel plezier zeker anderhalf uur langzaam bewogen op de prachtige muziek en heb zelfs een poos allerhande geluiden zitten maken.
Wat een avonturen in de avonduren.
En daarna nog weer de klim omhoog naar mijn kamer in The Seven Hills.

Tot slot: ‘ het puntje witte zuil/zwarte zuil’.

Ik heb mezelf altijd als een weliswaar gevoelig maar toch voornamelijk mentaal iemand gezien.
En dan is er opeens dat mooie schema met bewustzijnsmodussen en een verdeling in witte zuil en zwarte zuil.
(Die hele Taokennis komt wat mij betreft van Reinoud en vóór hem van Mantak Chia die die kennis dan weer, tegen de traditie in, openbaar heeft gemaakt en naar het Westen heeft gebracht.
Er is verder terug geen enkele bron die ik kan natrekken. Zelfs de termen witte zuil en zwarte zuil, samen met Tao geeft geen enkele sjoege in google. De eerste hit, net vanuit mijn kamer in McLeod Ganj geeft als eerste hit heel bloemrijk ‘ Vind witte zuilen op Marktplaats.nl’, van een link met Tao geen spoor. Ik heb Reinoud wel eens gevraagd wat het in het Engels is. Verbaasd zei hij black pillar white pillar. Ook al eens geprobeerd, ook niks.
Dus geen idee of die mythische Oude Chinezen ook zo bezig waren met zich op te winden voor hun middagslaapje. Ik kan me er steeds minder bij voorstellen, eerlijk gezegd.

Maar het idee van witte zuil als de kenniskant en de zwarte zuil als de kunnenkant van onze ontwikkeling en het idee dat die twee kanten min of meer met elkaar in balans moeten zijn, dat spreekt me wel aan.

In ieder geval heeft mijn zelfbeeld als mentaal wezen een fikse deuk opgelopen. Dat was toen Reinoud een keer als antwoord op een vraag van mij iets sneerde over mijn ‘zwarte zuil’. En het daarna wel invulde, maar ik had de geschokte reactie van Ik, zwarte zuil?!?!
Daardoor is een duidelijker beseffen op gang gekomen van de niet geringe omvang van mijn intuïtieve kant.
Die kant is er, is er sterk, en is nogal onder de arm genomen door mijn denkkracht, die een groter overlevingsgehalte lijkt te hebben (gehad) dan mij lief is, dan ik mij ooit gerealiseerd had.

Twee opmerkingen van Reinoud die ik me nu herinner zijn:

‘Witte zuil? Jij witte zuil? Vergeleken met mij sla je wartaal uit’.

‘jij kunt dingen in de zwarte zuil, die kan ik in de witte zuil niet eens uitleggen’.

Geen idee waar dat allemaal precies op slaat, maar het heeft veel, en nog, losgemaakt.

Nu denk ik eraan dat pornoconsumptie met bijbehorend orgasme mij geen enkele energie kost. Integendeel zelfs. Kennelijk heb ik uit mezelf geleerd wat we met zoveel moeite aan het leren zijn. Was althans de suggestie van Reinoud.

Oh, en laatst vroeg ik mij af of ik ooit nog met een zeker iemand zou vrijen.
Om dat te kunnen denken moet je je dat vrijen, als idee voorstellen. Maar opeens, zeg maar in halfslaap, zag ik mij dit voorstellen en er energie instoppen. Opeens schrok ik terug. Ik realiseerde me dat ik in een mentaal gebied zat waar ik in aanzet dingen kan laten gebeuren. En liet het meteen los, want dat was niet de manier waarop ik eraan bedoelde te denken.
Dat gebied ken ik wel, daar is bijvoorbeeld dat hele project dat van mijn wrakkige woonboot eerst een bewoonbaar huis maakte geconcipiëerd. En zo’n tien jaar geleden de upgrade naar mijn woonboot als werkend pensioenplan met een B&B voor twee keer twee personen.
Ook zwaar zwarte zuil, denk ik nu.

En dan is er nog een soort middeniets dat hij Lärm noemt. Ook al zo onvindbaar op het web, in relatie tot Tao.
Laten we zeggen dat ik hoop daar in de nog komende weekeinden eindelijk iets van te zullen gaan begrijpen.

Tot zover.

hans, McLeod Ganj, 16 april 2017.