Het afgelopen jaar las ik Sferen van Sloterdijk. Daarvan heb ik veel opgestoken en over wat dat ook in mij oproept, beschreef ik als “de gedurige drang dat en alles wat mij daardoor duidelijk(er) wordt zo snel mogelijk aan de mensheid door te spelen.”
Diederik had daarover een vraag:
Wat is dat dan toch voor drang en wat valt er dan zo mogelijk aan de mensheid door te spelen?
Alles wat ik weet, weet ik toch van het geheel en ligt dus als zodanig
open voor de hele mensheid. Wie zit er dan te wachten op dit inzicht van mij persoonlijk?
Kan je dit misschien uitleggen?
Ik wil dat graag proberen. Waarom wil ik delen, Diederik?
Het meest directe en korte antwoord is dit:
Er valt niets uit te leggen, het is de aard van het beestje.
Als iemand iets vraagt, geef ik antwoord.
Als ik zie/hoor/voel/ruik/proef dat iemand iets over het hoofd ziet, dan wijs ik graag en van harte op wat over het hoofd wordt gezien.
In de wereld van de materie, in mijn hoedanigheid van timmerman/klusser:
als van iemand iets stuk is, dan repareer ik dat graag.
Ooit had ik vanuit een functie, (die van coördinator van de Stichting Preventieproject Drugs), de statutaire bevoegdheid aan de gemeente Amsterdam inzake ons onderwerp zowel gevraagd als ongevraagd advies uit te brengen.
Dat paste goed bij de aard van het beestje.
Wat zal ik ervan zeggen? Zelfs gevraagd advies verdween soms in de bureaulade.
Als iets een probleem is, dan is de richting van waar de oplossing kan worden gevonden mijns inziens altijd in de richting van preciezer kijken wat er aan de hand is. En niet in de richting van het nog algemener kijken naar wat er aan de hand is.
Dat wegkijken geen oplossing is behoeft geen betoog.
Laten we als voorbeeld iets nemen dat ooit voor mij een groot probleem was: verveling.
De schets van het probleem kan zijn: ik verveel mij en dat vind ik erg vervelend.
Een veralgemening van de probleemschets kan zijn: ik erger mij aan een van mijn gevoelens.
Een specificering wordt verkregen door bijvoorbeeld het stellen van de vraag: hoe weet je dat je je verveelt?
Antwoord: dat voel ik toch.
Vraag: wat voel je dan precies? En waar precies? En hoe lang al? En hoe sterk is dat gevoel nu? En hoe sterk moet dat gevoel zijn voordat je het benoemt als ‘ik verveel mij’? En zo voort en zo verder. Tot het kwartje valt. In mijn geval heb ik mij na een geslaagde specificering nooit meer verveelt, terwijl het toch het voor mij dodelijkste, verlammendste gevoel uit mijn jeugd en latere leven was. Bijna elf jaar geleden was die omslag.
Vandaag zei Peter Sloterdijk in reactie op een vraag: Pass auf fuer die Sehnsucht zur Vereinfachung. Wen Leuten streiten ist es meistens so das Ihre unterschiedene Vereinfachungen sich nicht verhalten.
Was vandaag dus naar de Frederik van Eedenlezing door Peter Sloterdijk.
Ik had hem graag in alle rust willen ontmoeten maar de kans daarop leek me nogal nihil.
Ik heb dat pragmatisch opgelost door een briefje aan hem te schrijven getiteld Fanmail.
Dat heb ik hem na de lezing gegeven. Schattig toch, voeg ik er uit een zeker gevoel van onzekerheid aan toe. Jullie mogen het ook lezen:
Dearest mister Peter Sloterdijk,
I am a fan of you.
Therefor I have come to the Freederik van Eeden lecture.
As I will not have enough time to express what I want to share with you, if even I would get a chance to speak to you, I decided to put it into words.
The last year I read Spheres, all three parts, footnotes included. It took me almost a year and part 3 was finished in Varanasi in India,
where I stayed three and a half weeks in a row, in a room with Ganga view, with the intention to do so.
I actually finished the book on my way out, on Delhi Airport: 
There was a break in the reading of the first parts because I discovered the work of Alfred Tomatis in it.
When I read about it (Viva internet) it gave me goosebumps and knew what to do: I went for the Tomatis Listening Training. It improved my eyes!
When I read Sloterdijk, I feel so seen, so heard, so understood. This is how I spoke and speak about it.
I also said to a friend, in an attempt to summarize: It feels as if I am briefed up to date about what there is known and to know about humanity and about being human.
I love to have met you.
Thank you.
Yours,
hans
hansvandergugten.nl
info@….
Na afloop kreeg Peter Sloterdijk een gravure van zijn eigen kop kado:
Preciezer kijken.
Vanuit willen bewijzen of er iets niet deugt?
Of vanuit nieuwsgierigheid, kwetsbaar zijn afstemming
HartskontKt?? Ja dit is weer suggestief. Geen twijfel mogelijk.
De eenzame vuurtoren laat zijn licht als baken schijnen
zodat de schepen niet op een zandbank lopen.
Dank daarvoor in ieder geval.
Lieve Hans,
Ik heb je uitleg gelezen en ervan genoten.
Ik geniet altijd van je oprechtheid en je Sturm und Drang, vooropgesteld dat je niet in een te grote emotionaliteit terechtkomt.
Betrokkenheid is mooi maar emotionaliteit schaadt soms het inzicht en
de verhoudingen, dat is althans mijn opvatting.
Na deze vriendelijke inleiding enige woorden die je misschien
wat minder blij maken, al is dit niet mijn opzet.
Ik mis in namelijk jouw stukje het/een antwoord op mijn vraag.
Verder valt me ook iets grappigs op, je propageert preciezer kijken, maar geeft een algemeen antwoord op mijn vraag met de woorden
‘Er valt niets uit te leggen, het is de aard van het beestje’
Oftewel, zo ben ik nu eenmaal.
Moet je niet wat preciezer kijken?
Zou het niet kunnen zijn dat (om maar iets te noemen) deze aard
van dit beestje niets anders is dan een conditionering die je al zo lang
meesleept dat je bent gaan denken dat ‘jij dat bent’?
In feite was mijn vraag een oproep om een en ander voor jezelf uit
te gaan zoeken.
Je weet dat ik ad nauseam oproepen doe om dingen voor jezelf
uit te zoeken, het is de aard van het beestje.
Verder dank voor je stuk aangaande Sloterdijk, helaas heb ik de
lezing gemist (onoplettendheid)
Big hug,
Diederik
schattig toch?
Onzekerheid?… hoezo?… even onderzoeken…
hoezo… jullie mogen het ook lezen?
ineens in verlegenheid over je “exhibisionisme??
en wij heel dankbaar dan voor dat “schattige””
waar zijn je “ballen” waar je zo trots op bent…