Dear James,
We like to think about ourselves in positive terms.
Not that we succeed in this all the time, but at least we try.
Having a rebellious disposition, I like to think about myself as a rebel with a cause.
Why do I tell you this? Let me tell you.
Last May a certain feeling in me surfaced. And not only that, also in the instantaneous revealing this words came: the people that raised me were always leaning on a invisible quasi all knowing authority. God the highest, the widest, was all the time used to narrow you down. (A video report of this is here).
The last week of August I attended again a week of bowel cleaning and parallel to that also the preparation for and a cleansing of the liver the last day/night.
(For the last year report of this, including pictures, 🙂 , see here).
The morning after a restless night, also many old memories came out of the liver. I went through a mourning process about a job that was quitted 35 years ago. And many more things came along the mental screen.
I also realized that my hypersensitive reaction on (part of) your way of teaching, is another example of being triggered by behaviour that has traits in common with the good old ‘leaning on invisible authorities’ of my educators.
And two days later (in fact this morning of Tuesday August 25), in another cloud of liver memories, it dawned on me that especially that to which I have opposed so strongly in your behaviour, is spot on another characteristic of this christian culture that brought me forth: We know the Truth and all the others are mistaken.
So, here it is, your lecture after lecture repeated ”The Neo advaitins miss the point, only the classic Advaita Vedanta that I teach is the real stuff”, just triggered my old stuff.
I have kept rebelling against this kind of behaviour (and probaly will, yet more relaxed) until finally also over this unconscious pattern the sun rose.
Enlightenment bit by bit.
It is hard work, yet worth every calorie spent on it.
This rebel found a cause again.
Are you also raised in a christian setting?
I have heard that you come to Tiruvannamalai again this winter.
Maybe we can meet fresh then and there.
Looking forward to that.
Yours,
hans
————————————————————————————————-
Ramji and Meji 1
Ramji and Meji 2
Ramji and Meji 3
Ramji and Meji 4
Ramji and Meji 5
Ramji and Meji 6
Ramji and Meji 7
Ramji and Meji 8
Ramji and Meji 9
Ramji and Meji 10
Ramji and Meji 11
Hi there dear Hans,
Seems you’re making the same old mistakes again.
A true Vedantin is not too much interested in his likes or dislikes, in positives or negatives.
Surely he has all off these and does not pretend to be ‘above’ them, but at the same time he realizes their ephemeral quality, the quality of the ego.
Secondly you are still projecting authority figures around you, just in order to enable yourself (your ego) to take up the role of the rebel with a cause.
If you want a fresh start with Ramji, why then not just show up in Tiru, be humble, pay your respect and start listening.
What is it Hans? Do you want to learn or do you want to be ‘respected’?
Ah, het beste jongejte van de klas, althans volgens James dan.
Die zeikt mij weer af als een dom blondje in zijn antwoord.
En on top of that geeft hij jou dan als voorbeeld hoe het wel moet.
En precies met jouw woordjes.
Symbiotisch?
James zegt in zijn antwoord over zichzelf “I am highly respected and well liked by many. Why should I take notice of your issue with me?”
Gerespecteerd zijn als argument!
En als klap op de vuurpijl dit: “You are not a humble person like Derek.”
Volgens mij raak je nog eens verlicht op je oude dag.
Let op mijn woorden.
(Als je tenminste niet verstrikt blijft in oude theorieën)
hans
NB James’ antwoord will show up in deel 6 van Ramji and Meji.
Hi Hans,
Weer een verstokte fout.
Je gaat niet in op de inhoud van de boodschap.
Steeds weer op de – vermeende – persoon van de boodschapper.
Als de inhoud je niet bevalt, dan moet de persoon het ontgelden.
Waarom is het toch zo moeilijk om te luisteren?
Ik vroeg je wat je eigenlijk wilt, maar geen antwoord.
Ik weet het antwoord wel, je wilt de erkenning die je nooit
gekregen hebt. Natuurlijk, wie niet tenslotte?
Maar dat je vroeger van de authority figures die erkenning niet
kreeg wis je niet uit door nu nieuwe authority figures te
creeren (zoals Isaac, James en Sloterdijk) en vervolgens bij
deze figuren om erkenning aan te kloppen.
De juiste weg is om de erkenningsbehoefte zelf te onderzoeken.
Vedanta kan je daarbij helpen, mits je daarvoor open staat en
niet steeds weer begint met strijden tegen ‘autoriteit’.
De hele rest is detail. Dat James mij als schoolvoorbeeld van
humbleness neerzet is hoofdzakelijk om jou te provoceren, wat
hem kennelijk makkelijk lukt.
Ik wens je veel succes!
Diederik,
Ik ga niet in op de inhoud van je boodschap omdat je weer ervan uitgaat dat ik met James als leraar in zee wil. En me daaromtrent van advies dient.
Verloren moeite.
Dat James mij met jou als sachoolvoorbeeld probeert te provoceren lijkt me een ‘wild guess’ van jou kant.
hans
Hi dear Hans,
I just realized something about you, that explains all the funny moves
I have seen you making since I came to know you.
It is actually so obvious, that I hardly can believe I didn’t notice it earlier.
But this seems to be the nature of realizations.
Simply said, you have an authority problem.
Please do not get defensive about this right away, but try to follow me.
Also notice that there is nothing ‘wrong’ in this, I myself have a paranoia problem, so what?
But problems can hinder ourselves tremendously when they remain ununderstood.
This is why I write you this, not in order to blame you.
My realization came when suddenly all the pieces of the puzzle fell together.
Your own weblog is wrought with the topic.
However you always camouflage it by addressing is as ‘false’ authority.
In your own words you were mentally abused as a kid by this false authority, that is why you made yourself a rebel.
Unfortunately you threw away the child with the bath there!
In order to grow spiritually it is mandatory to be able to recognize AND trust authority.
You do recognize, but do not trust because of past experience.
This is the problem.
As a result then you start to try and control the authority at hand,
however authority controlled is authority withheld.
And in this way you can never benefit, since the source you need so desperately is continuously censored by the little you, the jiva.
Obviously then you cannot really grow .
You can argue that with James you have reasons to distrust.
Didn’t I mention myself that there are reasons for doubt here?
Well, here comes in a point that many fail to see
i.e. the difference between the guru and the person.
James is the guru, but the guru is not James.
Your trust should be in the guru, in the sampradayah, in existence.
The respect you pay is for James as the guru, representing the sampradayah.
James as the person is actually not of any interest here.
Awareness is the key here, sometimes the the guru gets carried away by
his likes and dislikes and sometimes he uses them as a device.
It is up to us to deal with that, actually it is good even, since
we are forced this way to apply our ability of discrimination!
This way we discover that the real authority is that with has this
disrimination.
And then, eventually, the whole problem of authority is solved, we
find that the guru was just an external excuse we needed
temporally in order to grow the necessary trust and surrender.
love to you.
Diederik
Diederik,
Dat je verhaal over autoriteit enzo ergens op slaat haalt je de koekoek.
Dat is zo duidelijk als het maar zijn kan.
Je sentimentele verhaal over ‘De Guru’ is aandoenlijk, maar voor mij niet meer van deze tijd.
(Het Indiase Gurudom is doortrokken van heroïsme, je kent die verhalen wel: de guru neemt een handvolg LSD trips en vertrekt geen spier).
Ik deel gewoon wat er met mij gebeurt, dat doe ik steeds en dat doe ik in de serie Meji en Ramji met James. Die is daarin niet geinteresserd, dat is duidelijk. Maar dat maakt wat ik schrijf niet minder interessant voor diegenen die daarin geinteresseerd zijn. In de dingen die ik deel, bedoel ik.
hans
Hans,
De rol als rebel heeft als enige cause jouw autoriteitsconflict, keer op keer opgetuigd voor nieuwe tijden en gelegenheden.
Ik dacht dat dit een probleem voor je vormde,
maar als jij gewoon tevreden bent als Pietje Bel met weblog dan laat ik het er verder bij.
Diederik
Diederik,
Blij dat dit kwartje nu uit zichzelf valt bij je.
Ik had je dit al eens duidelijk gezegd, maar dat kon je toen niet horen, je vond dat toen een non-antwoord:
het is de aard van het beestje.
‘Pietje Bell met een website’ vind ik mooi.
Als mijn website een boek was, zou ik het graag als subtitel gebruiken.
hans
Dingen worden helderder en mooi dat je zo tevreden bent, we komen vooruit.
Echter, compulsief gedrag op basis van onverwerkt trauma is niet natuurlijk.
Trauma betekent ‘wond’ en in jouw non-antwoord stel je je ware aard gelijk aan je gewonde aard zoals nu blijkt.
Curieus.
Het non-antwoord blijft dus gewoon non-antwoord, het juiste antwoord was:
‘Vanwege mijn traumata’.
Hoop dat dit kwartje valt.
Ons basistrauma is dat we in dualiteit leven.
Als we ons daarvan (pijnlijk) bewust worden, kan er beweging ontstaan.
Wat ik maar zeggen wil, is dat gedrag op basis van getraumatiseerd zijn nogal natuurlijk is.
En practisch: Lou de Jong, om maar iemand te noemen, werd geen historicus vanwege zijn oorlogstrauma. Welnee, historicus was hij al voor de oorlog, dat was de aard van het beestje.
Wel heeft de oorlog zijn onderwerp bepaald. En hem aangezet tot tamelijk compulsief gedrag. Hij is er beroemd mee geworden in heel Nederland.
(http://nl.wikipedia.org/wiki/Het_Koninkrijk_der_Nederlanden_in_de_Tweede_Wereldoorlog).
Ik heb veel respect voor Dr.L.de Jong.
Hij heeft zijn talenten kundig ontwikkeld en
is daarmee inderdaad beroemd geworden.
Maar wat moet ik daar verder mee?
Roem is wel het laatste wat ik nastreef.
Verder is het bij onze Lou overduidelijk dat
hij zijn dagen gesleten heeft in de pijnlijke
beperking van de dualiteit (het basistrauma)
en dit geheel vrijwillig daar niets of niemand
hem daar ooit toe gedwongen heeft.
Wil jij dit tot voorbeeld stellen?
Wat ik maar zeggen wil, is dat gedrag op basis van getraumatiseerd zijn nogal nooit goedgepraat moet
worden. Het is contraproductief voor liberation.
Je zwabbert er weer lustig op los.
Ik noem Lou de Jong als voorbeeld daarvan, dat iemands karakter en voorkeur voor bijvoorbeeld een bepaald soort werk, de aard van het beestje, niet bepaald hoeft te worden door in yijn geval het oorlogstrauma.
Jij haalt eruit dat het ergens op slaat om over jezelf te zeggen in dit verband:
“Roem is wel het laatste wat ik nastreef.”
Dat noem ik zwabberen. In ieder geval kan ik je verborgen denkstappen niet volgen.
De rest over de Jong is derhalve niet relevant verder.
Behalve dat je denkt te kunnen/mogen constateren dat de Jong niet verlicht was, althans dat hij, hoe romantisch uitgedrukt, zijn dagen gesleten heeft in de pijnlijke
beperking van de dualiteit.
Ook suggereer je dat hij vrijwillig in de dualiteit is gestapt, “daar niets of niemand
hem daar ooit toe gedwongen heeft.”
Je hebt een voor mij onnavolgbaar mensbeeld.
Ben jij ook vrijwillig in de dualiteit gestapt?
Weet je nog wanneer dat was?
Zuiverheid en precisie in lezen en schrijven.
Daar gaat het vooral om als je in een lastige discussie
vooruit wilt komen.
Het leek even de goede kant op te gaan, maar nu
krijgt de emotie weer de overhand.
Vergelijk het aantal ‘jij’ en ‘je’ van jouw laatste
editie met de voorlaatste en huiver, je verliest met 8-0!
Laat ik je even bij de hand nemen om je in mijn
onnavolgbaarheid te laten volgen.
Het kernwoord is ‘beroemd’ in je voorlaatste bijdrage
vanwege de irrelevantie ervan in de context.
Daarom kan ik het alleen maar Freudiaans interpreteren,
betekenend dat jij hecht aan roem, verder niet verrassend
zoals ik je ken, roem en autoriteit hebben wel een connectie.
Dan is mijn reactie dat ikzelf niet taan naar roem toch niet zo vreemd?
Ook ligt het voor de hand dat ik de betrekkelijkheid van deze roem aan de orde stel. Voor mij gaat het om moksha, liberation, de rest is bijzaak.
Zitten we daar nog op dezelfde lijn?
Verder stapt men noch ‘in’ noch ‘uit’ de dualiteit.
Dualiteit is deel van de realiteit. Non-dualiteit is de realiteit.
Leven in de beperking van de dualiteit betekent niet anders
dan het niet onderkennen van het geheel.
Maar waar hadden we het ook weer over?
De topic was ‘rebel with a cause’ en jouw autoriteitsconflict.
Ik zie jou gewoon niet opschieten als rebel with a cause.
Mijn boodschap is : word volwassen en doe iets serieus!
Maar ja, waar bemoei ik me eigenlijk mee?
Je schrijft: “Vergelijk het aantal ‘jij’ en ‘je’ van jouw laatste
editie met de voorlaatste en huiver, je verliest met 8-0!”
Wat heeft het gebruik van de woordjes ‘jij’ en ‘je’ in godsnaam met emoties te maken? (afgezien van het feit dat die woordjes ook in hetzelfde aantal voorkomen in wat hierboven is ondertekent met Diederik).
Je hebt een halfslachtige, slecht doorgronde (zowel door jou als door mij denk ik) angstige haat-liefe verhouding met ’emoties’.
Misschien kun je dat eens onder de loep nemen?
“Maar ja, waar bemoei ik me eigenlijk mee?”
Inderdaad, goede vraag.
Het antwoord lijkt me helder: je bemoeit je met mijn leven. Je hebt daar oordelen over en van daaruit schrijf je mij.
Je speelt deze keer zelfs een lid van het Weense Gilde van Psycho-analiticy.
Een onnozele opmerking van jouw kant die ik als zodanig betitel, waarbij ik een woord herhaal, doet je afdalen naar een Freudiaanse uitleg over mijn onbewuste drijfveren.
Tsja.
Is het een vrijbrief om mij ook als je psyichiater te gaan gedragen?
Je zegt het maar.
Vooralsnog blijf ik onze communicatie maar beschouwen als schrijfoefening over ons basistrauma en hoe daarmee om te gaan.
More later, wellicht.
Teruggaand naar de origine van deze serie zien we een Hans,
die zich – met enige trots – presenteert aan James als rebel with a cause, met daaronder een knop ‘POST COMMENT’.
Je moet mij dus niet achteraf kwalijk gaan nemen dat ik van deze uitnodiging gebruik heb gemaakt en uiteraard maak ik mijn commentaar vanuit mijn zienswijze, vanuit welke anders?
Mijn zienswijze is nu eenmaal dat jij je talenten inefficient gebruikt als we moksha centraal stellen en dat vind ik jammer.
Maar het is nu wel even genoeg geweest.
groet,
Diederik
Ik neem je helemaal niks kwalijk.
Ik beantwoordde slechts de door jezelf hardop gestelde en als retorisch verpakte vraag “Maar ja, waar bemoei ik me eigenlijk mee?” zonder gelijk over Freudindiaanse interpretaties te beginnen.
Met als resultaat dat je ietwat bozig (oh my god, is dat niet een emoties?) stelt dat ik je het recht om te reageren zelf heb verstrekt door de replyknop actief te hebben ingesteld.
Klopt. En dat geldt ook voor mijzelf.
Voorafgaand aan de retorische vraag beschrijf je een oordeel over mij dat je kennelijk beschouwd als een directe observatie: “Ik zie jou gewoon niet opschieten als rebel with a cause.
Mijn boodschap is : word volwassen en doe iets serieus!”
Mijn antwoord is: jammer dat je niet ziet dat dit al het geval is.
Mijn advies aan jou: don’t worry about me, word kleuter en doe eens iets grappigs.
Veel plezier.
http://www.brigitkooijman.nl/wordpress/wp-content/uploads/2014/01/foto-51.jpg
hans