(De zoektocht naar bovenstaand plaatje levert een pagina op met een bijna overdaad aan
liedjes: “We offer you some medicine songs, icaros and mantras, so that you shall remember and nurture the connection with your heart: Medicine Songs Collection“).
Ik was koud terug uit India of ik nam alweer deel aan weer eens een weekend bij Casa da Luz. Ik was er al eerder en schreef daarover twee stukkies: 1 en 2.
Het is alweer ruim een week geleden en nu zit ik dan eindelijk achter de pc om het ook aan mezelf beloofde verslag virtueel te materialiseren.
Ik begin maar met de notities die ik tussen de sessies door snel heb opgeschreven.
Dan begint alles vanzelf weer te stromen.
8 maart ’14: Gisteravond heel stuk de paradox doorleeft van ‘ik doe dit in een groep maar ik wil het liefst alleen’. Veel lagen gezien van: erbij willen horen, sociale druk en sociale trekkracht. En de lagen daar overheen: ik wil erbij horen, maar ook weer niet. Kom erbij en dat niet kunnen. Etc.
Vanmorgen tijdens de eerste dosis daime alleen maar heerlijk gelegen.
Daarna ademwerk. Allerlei herinneringen aan toen ik zelf rebirther was kwamen terug.
Keywords, in eerste instantie dit: geen wonder dat ik me niet zo op mijn gemak voel om met mensen over koetjes en kalfjes te praten. Laat ze tien minuten verbonden ademen en de hel breekt los: schreeuwen, krijsen, vloeken, tieren, roepen, janken, kussens die met mattenkloppers te lijf worden gegaan. En die onderlagen voel ik steeds en het perst zich steeds bij mensen naar buiten als onzichtbaar bedoelde aanhangsels in hun taal, zowel in woord als in gebaar. Maar voor mij zijn ze kristalhelder en ik reageer er ook op en dat wordt me niet altijd (meestal niet dus) in dank afgenomen. Ik houd me steeds meer op de vlakte.
Rond 17.00 uur. Net na een derde dosis daime. Klassieke werking. Sterke daime. Er speelt toch steeds doorheen de idee dat ‘het’ illegaal is. (Wat feitelijk niet zo is, dus). En dat ik zo blij ben met en in een omgeving die ‘het’ veilig maakt.
Ongewoon mooie kleureffecten. Soms culminerend in een monsterachtig iets dat mij lijkt aan te vallen. Ik neem dat steeds onbekommerd waar, zonder de sporen van angst te ontkennen of anderszins te dwarsbomen. Achteraf is het iets als: je valt het hart aan? Kijk eens goed, ge komt zelf ook uit het hart voort. En dan lost het monsterlijke op zonder een spoor achter te laten.
Visionair gezien wat Sloterdijk wellicht bedoeld met ‘weging van het subject’.
Het Idee bij Plato. Hoe wordt dat een ‘Idee’ of een ‘Vorm’? Antwoord: Doordat iemand (een bewustzijn) dit in de ‘chaos’ onzichtbare idee of vorm onderscheidt van de amorfe achtergrond. (Door het te denken). Bewustzijn licht op in bewustzijn en iemand is zich daarvan bewust. Dat iemand zich daarvan bewust is, IS het oplichten.
Hier is gelijk de ‘partijdigheid’ van vanmiddag: ik ‘zag’ dat ik een rest partijdigheid ten opzichte van slachtoffer-emoties in me heb. Als iemand, bijvoorbeeld tijdens het ademwerk, hardop en herhaald roept ‘blijf met je gore poten van me af’, dan roept dat geconditioneerd de neiging op om partij te kiezen voor dat ‘slachtoffer’ en daarmee roept het ook geconditioneerd de neiging op de dader te straffen. (Lang geleden had ik dit ongehoord sterk. Als ik in een film een fascist bezig zag, zoals ooit in deel 1 van 1900 of Novecento, een film uit 1976 van regisseur Bernardo Bertolucci, dan kwam ik tamelijk gevaarlijk de bioscoop uit. Angstaanjagend was dat, na die film ben ik decennia lang niet meer naar dat slag films gegaan. Van dat patroon is dus nog een rest in mijn lichaam opgeslagen.
Nog een mijmering over idee/vorm: oh ja, dus met haar ‘ontstaan’ heeft elk idee de ‘lading’ van de ont-dekking bij zich. Het heeft een momentum van het net ontstane zelf als apart van de rest van de (Ideeën- of vormen-)wereld. En het heeft een aardsheid verkregen doordat het in ons geheugen een plek heeft verworven. En daar maakt het subjectief, in ons/van ons/voorons, geschiedenis.
De emoties zijn het gevolg van misverstanden: ‘dat was niet eerlijk’.
De ont-lading is gelegen in, uiteindelijk, dit misverstand doorzien. Tat Tvam Asi.
‘Dat is oneerlijk’ is experience based en betekent ‘Ik wil ook’ (mijn portie).
Ik zie die dierproef voor me met die twee apen die beloningen krijgen voor wat ze doen en dan krijgt de ene opeens iets wat ze (de apen) lekkerder vinden de daarop weigert de andere aap zijn volgende ‘gewone’ beloning: hij wil ook iets extra lekkers.
Kijk en huiver:
httpv://www.youtube.com/watch?v=_Go8tnl21MU
Tot zover mijn aantekeningen.
Later die dag raakte ik steeds geïrriteerder door de muziek die werd gedraaid.
Ik was de zaal uitgelopen en weer teruggekeerd en vroeg me af waardoor die buiten proportie woede werd getriggerd. Ik vroeg Jan om even bij me te komen zitten, zodat ik me voor mijn gevoel veilig in diepere lagen kon laten zakken. Ik kwam bij een erg sterk verdriet, een soort existentiele wanhoop. Ook heb ik, na wat aandringen, hardop mijn woede geuit over het soort muziek dat gedraaid werd. Het waren geen Braziliaanse Santo Daime hymnes meer, maar op effect gecomponeerde muziek. Het soort muziek dat ik aanduid als New Age muziek, gecomponeerd om je zwijmelend goed bij te voelen.
De woede die in mij werd opgeroepen ging ook terug tot de tijd dat ik rebirther was, zo’n 35 jaar geleden. Ik ben toen ooit het geweten van Rebirth Holland genoemd en ben tamelijk gefrustreerd opgestapt. Ik voelde me niet gehoord. Een belangrijk thema in mijn leven. De new age heeft zich (iets waartegen ik me toentertijd vergeefs heb verzet) ontwikkeld tot deels een feel good movement waar het met de waarheid niet altijd even nauw wordt genomen.
Met toestemming geef ik hier een reactie weer van een van de andere deelnemers, omdat het me raakte en het iets zichtbaar maakt:
Dag allemaal,
duivelskunstenaars,satanskinderen,congregatie der krankzinnigen,devote idioterie…
de eerste visite van een Santo Daime-werk zowat twee jaar geleden;mijn vooringenomenheid,beklemming en nervositeit tegenover geloof
was grotendeels onaangetast en het bitterzure vocht van de gifbeker bracht daar niet meteen verandering in.
Maar ontgoocheling werd langzaamaan betovering, angst werd eerbied, de modderpoel werd een maalstroom.
Uiteindelijk ben ik kleinkunstenaar noch koorddanser, vrienden…
van het occulte en het buitenzintuiglijke heb ik maar weinig kaas gegeten.Jullie allen echter hebben mij in het huis van het licht
het geheim der alchemie geopenbaard; het lood in mijn schoenen werd een gouden hart!
Dank voor jullie authenticiteit en gulheid,voor jullie genegenheid en hartstocht.Het ga jullie goed.
Be a lighthouse!
uw toegenegen B. uit Belgie
Dan is er nog een toetje over geluid.
Mijn buurman in de groep was intensief bezig met zingen. Door wat hij daarover vertelde kwamen er herinneringen bij mij boven een stemwerk dat ik lang geleden deed, en iets met de stem van heel recent.
Ik geef hier de hem beloofde links. Wellicht kan u er ook uw voordeel mee doen.
(Ik had de neiging ‘jij’ te schrijven, maar ik ben Ikea niet). haha.
Voor een goeie googlelaar zijn drie begrippen in feite genoeg als ingang naar evenzoveel werelden.
De begrippen zijn Roy Hart Theatre, Tomatis luistertraining en Heilende Stimme.
Mijn verhaaltjes erbij: ruim twintig jaar geleden deed ik eens een weekend stemwerk bij een Franse acteur genaamd Jean-Rene Toussaint.
Daar leerde ik bijvoorbeeld dat je kunt brullen op de inademing.
En van hem hoorde ik over Roy Hart, een man die zeven-en-een-halve octaaf kon zingen en een toonaangevend stemleraar was geworden.
(Toonaangevend is leuk hier toch?).
En oh, wat zijn we toch blij met internet.
Hier is Roy Hart zelf: https://www.youtube.com/watch?v=oqBtZL9pP28
En hier Jean-Rene Toussaint: https://www.youtube.com/watch?v=SYFH774JwZs
Afgelopen januari was ik weer in Tiruvannamalai, bij de voor Indiërs heilige berg Arunachala.
Voor veel mensen heeft die berg iets heel bijzonders, zelf ervaar ik dat niet zo.
Maar er zijn mensen die er toevallig komen en voor altijd bij die berg willen blijven. Er zijn er ook die dat doen, er een huis kopen.
Zo hoorde ik deze keer het verhaal van een man wiens auditieve kanalen werden geopend terwijl hij op de Arunachala was.
Met als gevolg dat hij alle ‘tradities’ kan zingen.
En de man was ook in Tiru, gaf er een workshop en ook individuele sessies. Waarvan ik er dus een heb ondergaan. Bijzonder!!
Hier kun je de man horen en zijn verhaal lezen en zien waar hij workshops geeft: http://www.heilende-stimme.com/
Ook van hem een youtjoepje: https://www.youtube.com/watch?v=IG-j4Hkxd94
Het laatste dat ik zelf met stem doe is nog gaande en het begon zo: En weer gaat er een wereld voor mij open (Tomatis 1)
En leidde er zelfs toe dat ik opeens tijdens de Tomatis luistersessies tekeningen maakte: https://hansvandergugten.nl/?p=2701
Zo, dat was dan mijn vingerwijzing naar wat geluidslandschappen die ik heb mogen aanschouwen.
