[Het ‘meer’ in Meer kroegpraat verwijst naar twee eerdere blogs, deze en deze].

Ik heb afgelopen jaar weinig geschreven.
Wel schreef ik, meermaals denk ik, dat ik inmiddels bijna een jaar achterloop met het schrijven over opgedane ervaringen en inzichten.

Ik was een beetje moe van het maar steeds kritiek over mij heen krijgen als ik uitte wat in mij omging waar het anderen betreft of betrof.

Ik heb me door de opgepompte verontwaardiging en vaak heel intellectueel verpakte bijterij gevoeld als (let op, dit is een beeld uit een morbide grap, niet meer, niet minder) dat kind dat door een wals was overreden, waarop de moeder toen dit aan haar werd gemeld reageerde met: “schuif ‘m maar onder de deur door”.

Langzaam maar zeker is het besef terug dat het goed en okay is om te uiten wat in mij omgaat.
Dat dat met pijn gepaard gaat is een gegeven. Het is niet anders.
Dat vaak niet wordt herkend wat ik zie als het belang daarvan? Het zij zo.
Soms, af en toe, nogal eens, dringt dat (jaren) later wel door.
En wordt het met terugwerkende kracht zelfs wel, met de kennis van nu zeg maar,  op waarde geschat.

Ik pak de draad weer op.

En wel, om te beginnen, met het weergeven van een mailwisseling die plaatsvond de afgelopen maanden tussen mijn taotrainer en mij.
Hij ziet niet het belang van wat ik te berde bracht.
Ik wel.
Alweer: het zij zo.

Ik geef de mailwisseling in de vorm weer die wordt aangeduid als top posting: het eerst geschrevene staat onderaan en het laatst geschrevene staat bovenaan.

Achtergrondinformatie:
In de tweede week van juli postte ik een link naar een boek van Mantak Chia in de besloten facebookgroep, bedoeld voor deelnemers aan de taotraining van Reinoud Eleveld.

Toen gebeurde er, van beneden naar boven, het volgende:

Onderwerp: Aan Reinoud Eleveld persoonlijk. Cc Team Taotraining, cc Jan Bakker. Geen antwoord nodig.
On woensdag 03-10-18 20:34, Hans van der Gugten wrote:

Beste Reinoud,

Ik begrijp dat je het druk druk druk hebt.

Ik begrijp ook dat het project waaraan je heel hard werkt belangrijk is. Of, om je eigen precisie te gebruiken: belangrijk voor jou.

Maar, en dat zie ik ook, van groot belang voor ons en onze cultuur.

Het is me ook duidelijk dat dat waarop ik je geprobeerd heb te wijzen op een of andere manier door jou niet wordt waargenomen.

Dat is de reden dat ik in mijn lange lange email aan jou, al op voorhand als kortste samenvatting dit gaf: “ook zachte ogen hebben een blinde vlek.”

Je zegt dat je niet halverwege mijn lange stuk kwam.

Maar dan heb je toch in ieder geval mijn weergave van de beginfeiten gelezen!

Die feiten schud je in je antwoord heel erg door elkaar:

Je schrijft dat je in reactie op mijn mail die tot jou verontwaardiging het woord censuur bevatte, reageerde met die verwijzing naar mijn zus en haar boek.

En je voegt daaraan toe dat je heus wel snapt dat dat krachtige taal is. (In feite noemde je het na mijn gesputter badinerend ‘een heel erg aardig berichtje’).

Maar een feit is, dat jullie allereerste mail aan mij deze zin bevatte: “We zijn blij met je enthousiasme maar het posten van copyrighted materiaal hadden we, met een schrijvende zus, niet van je verwacht.”

Ik vond die opmerking over mijn zus overbodig en het triggerde oud zeer in mij.

Kortom, jullie brachten de eerste ruis in.

Mijn allereerste reactie daarop werd direct door jou persoonlijk beantwoord met een brief waar de honden geen brood van lusten.

(Iemand die het las vroeg zich af hoe je die man de rest van de tijd nog als sifu kan zien. Dit als voorbeeld om je een idee te geven hoezeer je de impact van je woorden wellicht onderschat).

Met als argument dat je veelgeprezen Team Taotraining die ene korte felle reactie van mij al zozeer beleefden als dat ze werden lastig gevallen dat jij erbij werd gehaald en je een scheldcanonade op mij los liet.
(Nu ik er nog eens naar kijk denk ik dat jij het als lastig gevallen worden hebt ervaren. In korte tijd moest je hardwerkende team twee maal aan jou gaan vragen wat ze met mijn mail aan moesten.
Want ook hun eerste reactie werd al met jou besproken).

Voor mij was je boze brief de reden om alle onderwerpen diepgravend te bezien en een poging te wagen voor jou een en ander te verduidelijken.

In termen van het afgelopen weekend heb ik bijvoorbeeld een link gelegd tussen mijn gekwetste reactie op jullie eerste email  en een misinterpretatie van een van de scheppingsverhalen in het oude testament.

Dus in termen van Opstellingen een lijn vanaf Zelf, via Partner en Familie naar Clan en Groep en nog groter naar Volken, Culturen en Mensdom op deze Planeet.

Het is helaas en op dit moment niet aan je besteed.

Nog even iets over Opstellingen in het algemeen. Elke reflectieve actie, reflecterend op ons eigen gedrag en functioneren is als het kijken onder de motorkap van je auto. Meestal heb je er een directe aanleiding voor. Er hapert iets, er is achterstallig onderhoud, er moet eindelijk iets worden gereset of gerestaureerd of je wilt een en ander nog beter laten functioneren voor nog meer rijplezier. Wat er voor nodig is is een geschikte plaats, kennis van zaken en in ieder geval belangstelling en aandacht. En tijd, soms veel tijd. En geld, soms veel geld. Dat moet je willen. Dat moet je kunnen. Dat moet je hebben.

Ook mijn uiteenzetting over het copyright in een veranderende wereld heeft je niet bereikt kennelijk.

En ook niet mijn uiteenzetting over het modereren van internetgroepen, het vooral niet klakkeloos wissen van boodschappen en het blokkeren van toegang. Jammer.

Jij ziet alleen maar ruis op ruis op ruis.

Jammer, ja ook zachte ogen hebben een blinde vlek.

Er is nog veel meer. Bijvoorbeeld die verrassend Reinoud-vriendelijke rechtvaardiging die ik afgelopen weekend een vrouw aan de koffietafel hoorde geven over haar niet of nauwelijks thuis trainen: ‘Reinoud zegt dat je de stof pas goed onder de knie krijgt als je het overdraagt aan anderen. Dus in feite zijn wij er deze zeven jaar voor hem, je ziet hem ook steeds dingen ontdekken terwijl hij lesgeeft. Ik ga het later wel trainen.’
In een terloopse terzijde zei ze tegen mij, kennelijk gewaar van wat er tussen ons speelde, dat ook mijn rol daarin een functie heeft.

Ach, wie weet, op een ietwat langere termijn misschien.

Mijn boerenverstand maakte gelijk een rekensommetje trouwens, op je opgeklopt aandoende bewering dat jullie -letterlijk- duizenden emails per week binnen krijgen.
Ik heb de berekening zelfs uitgetypt (want aan iemand laten zien):
PS. “– letterlijk – duizenden mails per week.”
       Dat betekent dus, letterlijk, minimaal 2001 mails per week, zeg 5 werkdagen per week, zegge en schrijve 400 mails per dag, dat is bij de ouderwetse 8 urige werkdag: non stop 50 mails per uur.
       Op zijn allerminst dan toch.
       Bij de volgende stap, 3000 mails per week, kom je toch al gauw op 600 mails per dag.
       Dat is bij de ouderwetse 8 urige werkdag: non stop 75 mails per uur.

Wel moet mij in het kader van de Opstellingen in deze nog iets van het hart, en ook dit is bedoeld als welgemeende feedback, (het geven ervan roept kinderangsten op. Nog steeds).

Ik zie een verband met hoe je, ook al in jullie allereerste mail die zoals je schreef ook al met jou was overlegd, reageerde op mijn allereerste email in deze.. (” met een schrijvende zus, niet van je verwacht.”),
en je gewoonte om grappen te maken ten koste van iemand/mensen in de groep. Hoezeer ook verpakt in een lollige sfeer.
Ik weet waarover ik het heb, ik deed het zelf heftig en met het grootste onopgemerkte gemak.

Ik trof een leraar die mij jarenlang steeds maar weer wees op de verstopte boosheid en boosheidsprojectie in mijn stem en taalgebruik, maar vooral in mij stem.

Een van zijn reacties trof mij ooit als een soort bolbliksem:
“This reminded me of the best remembered remark that my teacher Isaac Shapiro once made years ago during a retreat.
At some point I teasingly commented on someone’s behaviour with a prolonged Hulloooooh! Out of the blue Isaac looked at me and asked ‘Can you hear the tone of your voice?’ And then, with his great timing, so on the milisecond that it started to dawn on me what a demeaning undertone I just had expressed, went on saying: Well, feel free to keep doing this the rest of your life and break my heart each and every time you do it.
Lightning and thunder.
Relief, again and again.
Grateful for all the teachings.”
(https://hansvandergugten.nl/?p=896)

Tot zover.

Hartegroet,
hans

1. Dit heeft weer een paar dagen liggen rijpen en ik voeg nog dit toe:

Ik verwachtte een soort van sorry. Vooral voor het over het hoofd zien van het feit dat ik direct liet weten dat ik vind dat jullie gelijk hadden, en voor het over het hoofd zien dat mijn heftige reactie dus niet daarover ging maar inderdaad over de manier waarop dat door jullie, door jou, werd behandeld.

Van mijn kant nu ook een sorry. Dit was niet echt de uitgelezen plek om eens samen met jou en je teamleden onder de motorkap te kijken en een dialoog op te starten over de onderhavige onderwerpen.

Voor mezelf was het een leerzame ervaring.
Toen ik in een mannen peergroep zei dat ik een soort van sorry verwachtte, vroeg iemand of ik niet naar het weekend zou komen als een antwoord uitbleef.

Ik hoorde mijzelf zeggen dat ik me daar niet op voorhand op wilde vastleggen. Iets dat ik vroeger waarschijnlijk wel had gedaan. Dat is winst.
Ik blijf graag komen.

Mogelijk laat ik in december verstek gaan wegens eerder vertrek naar India. Dat weekend compenseer ik dan met de zomertraining.
Dus: tot in december of april volgend jaar.

#####################

Tijdens het Taoweekend in september sprak ik Reinoud en gaf hem mijn lange brief uitgeprint in handen. Daarop schreef hij nog dit aan mij:

On donderdag 27-09-18 15:20, Tao Team wrote:

Beste Hans,  

Dank voor je uitgeprinte versie van een flinke mailuitwisseling. Het is me eerlijk gezegd niet gelukt om het allemaal door te lezen. Niet omdat ik er vol goede moed aan begon en het allemaal zou willen lezen, maar omdat ik het halverwege opgaf. Ik kon de draad niet langer vasthouden en begreep niet meer waar het heen ging.  

Ik kan dan ook niet anders om nog eens teruggrijpen op wat er volgens mij aan de hand was: ik kreeg te horen dat er door jou in het platform Tao Cafe een niet correcte link was gepost. Ik kan daar niet zelf kijken, want ik ben nauwelijks digitaal actief. Dus ik moet het hebben van informatie van anderen dan. Naar mijn idee was het wenselijk om zo’n post niet te laten staan.  

Later begreep ik dat je het weliswaar eens was met het feit dat het niet netjes is om illegale links te posten, maar dat er een andere mail van je binnen gekomen was waar nogal pissig door jou was gereageerd en het woord ‘censuur’ in gevallen was. En dat maakte mij pissig. En toen heb ik zelf een mail gestuurd. Omdat ik begreep dat jij blijkbaar niet begreep waar het om ging, heb ik het beeld gebruikt van het boek van je eigen zus (wat ik mooi vind en wat ik heel erg ondersteun) en dat je daar toch ook geen illegale links van post. Ik snap heus wel dat dat een stevige tekst is. Maar, nogmaals, ik begreep dat jij boos was over het feit dat je post was verwijderd. Pas nu begrijp ik dat je je het daar wel mee eens bent. Maar dat je boos was over de manier waarop… Pffft.  

En omdat jij daar boos over werd, werd mijn team boos over dat lastig vallen (want zo werd het ervaren) en werd ik weer pissig over dat mijn team werd lastig gevallen. Waar jij weer pissig over werd. En waar iedereen pissig over werd en waar ik ook echt pissig over werd. En nu ben jij pas pissig.

Dat is een hele boel pis.  

Ik stel voor het maar gewoon te laten rusten verder. Hoofdzaak was het niet posten van een illegale link. De rest is ruis.  

Ik verschuil me naar mijn inzien niet achter druk,druk,druk. Maar ik ben heel erg gedreven bezig met het neerzetten van wat ik als mijn missie en levenswerk bezie en ervaar. Ik ben heel erg dankbaar dat ik mensen om mij heen hem zien komen staan die daar evenzo met hart en ziel aan werken. Het gaat goed met Taotraining. Maar het betekent – letterlijk – duizenden mails per week. En dat vraagt om keuzes en goed kijken waar je wel en niet je energie heen laat stromen.  

Los van de ruis zijn we het dus eens. En dat is fijn.  

Hoop dat je er zo goed verder mee kan. Voor alle duidelijkheid. Ik stop verder met het beantwoorden van mails of brieven ten aanzien van dit incident. Dat is niet omdat ik me Zonnekoning voel. En ook niet omdat ik denk dat ik me zo gedraag. Ik werk hard aan het bereiken van mensen die ziek zijn, of naar inspiratie zoeken om te gaan trainen. En ik kies ervoor om daar mijn energie heen te laten stromen. Ik vertrouw erop dat je dat ook in mij herkent en dat je dat ook respecteert.  

Vriendelijke groet, Reinoud

#####################

Beste Reinoud,

“Druk, druk, druk”.

Dat is de kern van je antwoord op mijn lange, specifiek aan jou geadresseerde brief die je aangeeft niet te hebben gelezen.

En je duidt mijn specifiek aan jou geadresseerde brief aan als een  ‘via het Team Taotraining ter inzage aan je voorgelegde uitgebreide mailtoestand’.

Ook geef je aan dat je het met jezelf eens bent dat jullie links naar illegale downloads verwijderen uit de besloten facebook groep Tao Café.
(Want onderdeel van “de digitale platformen waar Team Taotraining verantwoordelijk voor is”).

Mijns inziens heb je een hoop belangrijke informatie gemist door mijn brief niet te lezen.
Maar ja, (ik omschrijf het een beetje schurend), zoals je me nog eens fijntjes maar niet op een fijne manier laat weten:
ik hans maakte een irreële inschatting van wat ik kan verwachten van jou en van Team Taotraining, aan aandacht en tijd.
Want:
*Jullie zijn heel erg hard aan het werk om Taotraining neer te zetten.
*Zowel qua inhoud als organisatie.
*En dan is het niet mogelijk om op allerlei individuele impulsen in te gaan.

Waarvan acte.

Je schrijft “En wat ik begrepen had, had je naar een eerste ‘schrikreactie’ daar ook vrede mee. Prima. Daarmee lijkt mij de kous af.”

Ik gaf slechts aan dat ik het vanuit jouw standpunt kan begrijpen.
Het was de manier waarop een en ander verliep die voor mij een bron was van grote onvrede.

Maar je hebt daarvoor geen interesse, want dan had je mijn brief wel gelezen.
Je denkt toch niet serieus dat ik je zo’n lap tekst opstuurde omdat ik er vrede mee heb en vind dat de kous wel af is?

Ik gaf onder meer  aan geschokt te zijn dat mijn toegang tot Tao Café was geblokkeerd.
En dat ik dat ontdekte toen ik mijn fout wilde herstellen.
(Nou ja, fout. Ik til zelf minder zwaar aan dat copyrightverhaal dan jij, ik heb daar in mijn ongelezen brief ruim aandacht aan besteed).

In mijn brief geef ik onder meer aan dat ik ontdekte dat ‘men’ de indruk heeft dat het jou niet zozeer om het copyright gelijk ging, maar je bevestigt in mijn lezing van je antwoord dat dat wel zo is.

Ik heb netjes je antwoord afgewacht.
En zal mijn fout alsnog herstellen.

Groet,
hans

NB. Ik vind dat je je een beetje gedraagt als een Zonnekoning. Je suggereert bijna dat je mijn brief niet hebt gelezen op advies van je Team.
Ik heb de ‘via het Team Taotraining ter inzage aan je voorgelegde uitgebreide mailtoestand’ uitgeprint en zal deze persoonlijk als mijn brief aan jou aan je overhandigen.
NB 2. Ik neem weer iets meer afstand, zal voortaan de voorste rij in de zaal mijden.

#####################

On zondag 16-09-18 21:47, Taotraining wrote:

Beste Hans,

Via Team Taotraining kreeg ik je een uitgebreide mailtoestand ter inzage. Misschien goed om te beseffen dat ik onmogelijk de capaciteit heb om dat allemaal te lezen. Dus ik laat de inhoud ervan verder voor wat het is.

Wel sta ik 100% achter de beslissing om links naar illegale downloads (al dan niet in goed vertrouwen gepost) te verwijderen van digitale platformen waar Team Taotraining verantwoordelijk voor is. En wat ik begrepen had, had je naar een eerste ‘schrikreactie’ daar ook vrede mee. Prima. Daarmee lijkt mij de kous af.

Wel fijn als je een reële inschatting maakt van wat je kunt verwachten van mij en van Team Taotraining, aan aandacht en tijd. We zijn heel erg hard aan het werk om Taotraining neer te zetten. Zowel qua inhoud als organisatie. En dan is het niet mogelijk om op allerlei individuele impulsen in te gaan. Je bent nu meer dan 3 jaar aan het trainen, hebt een begin van Parelbewustzijn. En krijgt, als het goed is, langzaam grip op de psychotische kant van je bewustzijn. Dat is best heftig en niet altijd makkelijk. Maar dat is de kern van mijn overdracht.

Verder een hartelijke groet retour, Reinoud

Amsterdam, 19 augustus 2018.

Aan Team Taotraining, t.a.v. Reinoud.

Beste Reinoud, hieronder vind je de lange brief die ik je schreef in de staat waarin ik die opsloeg op 27 juli jongstleden.

Toen sloeg de hittegolf mij uit het lood en ik moest sowieso nog een poosje broeden op het hele verhaal.

En ik wilde nog minstens twee blogs afhebben omdat ik ze in die brief noem.

Ze zijn allebei nog niet af, ik zal ze je later als het er nog van komt toesturen omdat in beide de in de Taotraining aangeleerde ademhaling via de vier pompen een rol van belang speelt.

Maar nu volg ik mijn gut feeling dat dit vandaag, dan maar onaf, af moet.

Ik heb je eerder zo’n lang verhaal gestuurd en daar heb je omstandig op geantwoord.

Ook deze keer zijn er weer kinderangsten die overwonnen moeten worden.

Vorige keer heb ik van onze uitwisseling een blog gemaakt. Twee uiteindelijk.

Kroegpraat. Onaf, ruw en ongepolijst. https://hansvandergugten.nl/?p=4740

Kroegpraat. De nazit. https://hansvandergugten.nl/?p=4781

Ik hoop dat je dat deze keer ook goedvindt.

********************

Amsterdam, 27 juli 2018.

Beste Reinoud,

Ik ben nogal geschrokken van je reacties.
Ik schrijf in meervoud over je reacties, want het eerste mailtje waarop ik reageerde was, zoals je later liet weten, geschreven in overleg met jou.

Ik doe voor het gemak maar even alsof jij het zelf hebt geschreven.
Voor de eenvoud van wat volgt.

Ik heb inmiddels met een aantal mensen gesproken over wat er feitelijk is gebeurd en heb met hen mijn eerste indrukken gedeeld.
Ook hoorde ik van hen hun indrukken.

Ik zie aankomen dat ik mijn reactie zo gedetailleerd ga maken dat het nog weken werk gaat zijn.
Een aantal lange blogs moeten daartoe nog worden geschreven.
Daar komt bij dat mijn manier van schrijven zich drastisch aan het veranderen is.
(Voor een indruk waarover ik het heb is inmiddels deze blog er: https://hansvandergugten.nl/?p=4992).

Het lijkt mij een goed en ook noodzakelijk idee om een en ander maar wat kort te sluiten en een eerste reactie te formuleren.
Ik weet inmiddels uit ervaring dat het meeste van wat ik schrijf door menigeen wordt ervaren als te lang en te gedetailleerd en mag het een onsje minder?
Dat heb ik in het verleden al meermaals proberen op te lossen door een korte versie  te schrijven gevolgd door de gedetailleerde versie voor hen die dat interessant vinden.
Hier een voorbeeld: https://hansvandergugten.nl/?p=612

Al denkend en voelend, bevend en bibberend, zoekend en wroetend en na zelfs een intense dag met ayahuasca die in het verwerkingstraject hoort van wat er aan mijn kant allemaal loswoelde door je reacties, kom ik op de bijna cryptische samenvatting van het geheel: ook zachte ogen hebben een blinde vlek.

Dan nu de korte versie.
Die is voor mij altijd opgebouwd uit een zo feitelijk mogelijk verslag van wat er gebeurde.
Gevolgd door en vermengd met wat er aan mijn kant werd begrepen en ervaren.
En een poging tot uitleg.
(Of zoiets).

De korte weergave van de feiten:
*ik postte een link naar een boek van Mantak Chia in de besloten facebookgroep Tao Café waarvan ik lid ben.
*ik ontvang een mail van het Tao team met de mededeling dat mijn post is gewist.
*ik reageer op deze mail met een mail mijnerzijds, waarin ik aangeef dat ik vind dat in wat ze aangeven als reden voor dat wissen ze overduidelijk gelijk hebben.
*Impliciet en kennelijk voor jullie niet duidelijk staat hier dat ik na jullie mail heb gekeken naar die link die ik had gepost en dat mijn inschatting was dat dat inderdaad om niet legale
downloads gaat.
*Wat kennelijk niet wordt begrepen door jullie, is dat mijn mededeling dat ik door jullie mail onaangenaam ben getroffen dus niet is gelegen in de constatering van jullie kant dat het om illegale download gaat.
Mijn onaangenaam getroffen zijn betreft twee andere zaken:
1. het toontje, de constructie die ik ervaar als monddood gemaakt worden, gerelateerd hieraan is mijn gebruik van het woord bromsnor verderop in de tweede door jullie gewiste boodschap.
2. het feit dat er een boodschap van mij wordt gewist zonder dat daar in die groep melding van wordt gemaakt. Er waren ook een hele serie reacties op mijn eerste boodschap meegewist.

*Voor mij is het wissen van boodschappen in een internetgroep iets van vroeger, en iets heel primitiefs.
Vandaar dat mijn eerste reactie was om dat in die groep recht te zetten.
*ik stuurde jullie een email met de tweede boodschap die ik in  het Tao Café had gepost. (“Okay, ikke beetje pissed. De door mij, nogal naief geposte link naar een pdf van Mantak Chia, die dus gewoon ergens op het web staat, is gewist door het Tao team. Ik kreeg net deze mail, waarop ik dan, ter uitleg van het verdwijnen van mijn post, maar even hier antwoord.” ).
Ook hier betwist ik jullie gelijk niet, geef weer aan dat ik nogal naief was geweest.
* toen wilde ik, want bij mij ging het proces ook door, een legale link naar het boek van Mantak Chia posten in Tao Café, maar toen bleek mijn tweede post ook gewist te zijn en de toegang was voor mij geblokkeerd.
Ook dit blokkeren zonder daarvan melding te maken in de groep vind ik zeer primitief. Ongehoord eigenlijk.
*Daarop kreeg ik een email van Reinoud.
*Uit die mail blijkt voor mij dat ie geheel is gefocussed op zijn onaantastbare gelijk waar het gaat om de eerbiediging van copyright.
*er is niet opgemerkt, (wellicht ook niet duidelijk door mij aangegeven want voor mij na 15 jaar in diverse yahoogroups te hebben geschreven volstrekt vanzelfsprekend), dat ik hun gelijk inzake het copyright direct heb toegegeven.
*er is niet opgemerkt dat ik een sterke weerzin heb tegen de constructie die mijn zus erbij haalt als zwaarwegend argument voor de onbegrijpelijkheid van mijn gedrag.
* ik ben al twee weken sterk aan het nadenken over wat er gebeurde, heb ook minitieus doorgeploegd wat er naar boven kwam, heb een intensieve dag gedaan met ayahuasca, waar het werk geheel in het teken bleek te staan van de oorsprong van mijn opstand tegen het soort constructies waarvan het in mijn familie als argument om niet te hoeven optreden tegen incestplegers het op oneigenlijke wijze gehanteerde “Wie zonder zonde is werpe de eerste steen.” (Johannes 8:7) wel de oerbron leek van, via een paar associaties, de onderdrukking en taboeïsering van onze sexualiteit, van sexualiteit in de christelijke cultuur zeg maar.
Een van die associaties gaat als volgt: als je sexualiteit koppelt aan zondig leven, dan is iedereen dus zondig, en dan wordt die uitspraak van Jezus, die overigens vanuit een heel andere context werd gezegd, opeens een aanzet tot het willen of moeten verdringen van sexualiteit om zonder zonden te geraken, en omdat dat vrijwel niemand spontaan lukt, moet je met je sexualiteit wel ondergronds.
Dubbelleven en pornoconsumptie. Gij zegt het.
*er is ook niet opgemerkt dat ik geschrokken reageerde op het wissen van mijn boodschappen met daarbovenop een blokkering.
Dáár gaan mijn woorden censuur en geheimhouding over. Uitsluitend daarover.

Goed, ik werd me er op een gegeven moment van bewust dat ik sterk de indruk had dat je, in mijn beleving, met mij in gevecht was gegaan.

Ik ga vanaf nu ter vergelijking refereren aan dat verhaal wat ik je al driemaal heb horen vertellen, over je stop bij dat benzinestation, waar je iemand een stopstoot gaf.
(En waar je pas veel later van bedacht dat het ook anders had gekund).

Voor mij gebeurde er het volgende:
in jullie eerste mail heb ik die opmerking over mijn zus en daaraan gekoppeld het teleurstellende van mijn gedrag ervaren als een volstrekt overbodige stopstoot.
Dus niet de opmerking over de illegale download. Ik erkende direct je gelijk wat dat betreft.
(Er valt veel meer te zeggen over copyright en hoe de wereld ook wat dat betreft veranderd is door het internet, maar dat zal ik bewaren tot de meer gedetailleerde versie van mijn reactie op een en ander).
En ik gromde wat van mij af over het opvoeren van de vermeend financiële belangen van mijn zus bij haar boek.
Toen kwam er van jouw kant een hele serie stopstoten.
Een door mij als overdreven ervaren en weer moralistische reactie.

Je merkte niet op dat ik direct je gelijk had erkend en dat bij mij met name de opmerking over mijn zus bij mij in het verkeerde keelgat schoot.
Sterker nog, je legde me nog eens uit dat die opmerking over mijn zus onderdeel was van “een heel erg aardig berichtje”. Stopstoot.
Je zag vanaf de zijlijn hoe ik mij gedroeg ten opzichte van de mensen die jou ondersteunen. Stopstoot.
” Nadeel van een flink deel van de de Witte Zuil-overdracht in slaap vallen, is natuurlijk dat je niet helemaal helder hebt hoe ‘zachte ogen’ ook al weer werken.” Stopstoot.
En zo ga je nog een poosje door, compleet verwarrend doordat je niet doorhebt dat er voor mij een aantal erg belangrijke onderwerpen meespelen:
1. jouw sterke hang naar fatsoenlijk omgaan met copyright, in dit geval van een boek van Mantak Chia, niet dat je die steunt, maar je wilt wel correct blijven.
En mijn vergissing daarin, die ik direct toegaf, maar dat ontging je even.
2. de opmerking over mijn schrijvende zus, die ik dus ervaar als een monddood makende, handjesafhakkende constructie, maar die jij blijft benoemen als onderdeel van “een heel erg aardig berichtje”.
3. het wissen van boodschappen in een besloten groep van je Tao studenten die je onder meer aan het leren bent dat het er niet om gaat te winnen maar om het gevecht te stoppen.
4. ik het gevoel heb dat je met mij een gevecht bent aangegaan.
5. het nu voor mij de uitdaging is het gevecht te stoppen.

Tot zover mijn zo kort mogelijke weergave van wat er volgens mij gebeurde.

Watskeburt?!

(de meer gedetailleerde versie van mijn reactie op een en ander).

Na afloop van de zomertraining vertelde Jan mij dat hij jou een boek van Mantak noemde en dat hij je vroeg of je het een goed idee vond om een link ernaar te posten in het Tao Café.
Jan vertelde dat je niet of onduidelijk reageerde en dat hij de Indruk had dat dat was vanwege dat het een boek van Mantak Chia betrof.
Ik reageerde bemoedigend en zei dat ik me dat niet kon voorstellen.  (Op dat moment dan, inmiddels heb ik gemerkt dat iedereen het vanzelfsprekend lijkt te vinden dat het uitsluitend daarover gaat en zeker niet over copyright of zoiets. Inmiddels heb ik ook mijn twijfels).
Ik vertelde hem nog dat ik net aan je had gevraagd hoe ik je mijn nog te schrijven blog over wat me overkwam tijdens het in de boom staan tijdens weekend 14 en tijdens de zomertraining het beste kon laten lezen. En dat je in dat gesprek had gezegd dat je zelf nooit in dat cafe komt. Kortom ik had niet het idee dat het bezwaarlijk was voor jou om die link daar te plaatsen. Omdat Jan liet weten dat hij niet het idee had dat hij dat nog wilde doen na jou non-reactie, en het hem ook niet leek te lukken via zijn telefoon alleen, opperde ik dat ik het misschien wel zou doen.

Jan had heel enthousiast verteld over de mooie illustraties in dat boek precies over wat wij in die dagen met jou aan het oefenen waren.
En ik had de indruk dat hij het over vrij toegankelijk materiaal had.
In mijn eerste antwoord op jullie/jou eerste bericht schreef ik er dit over: “Ik had begrepen dat er heel veel Mantak Chia materiaal vrij verkrijgbaar was, had niet begrepen dat dat niet regulier was, dat snap ik nu wel.”
Kortom, ik plaatste een berichtje in het Tao Café.
Daarop was al door een aantal mensen enthousiast gereageerd.

Opeens kreeg ik toen jullie eerste email binnen, met de mededeling dat jullie mijn bericht hadden gewist.

Die mail bevat een soort communicatietruc die op mij werkt als een lap op een rode stier.
Het is een soort toevoeging die vaak komt van gezagsdragers die naast het wettelijk gezag dat zij vertegenwoordigen, kennelijk nog iets extra’s nodig hebben, bovenop hun uniform/funktie/status.
Het soort constructie dat erop gericht lijkt om elke verdediging in de kiem te smoren. Een soort stopstoot, zeg maar.
(Ik zal een aantal malen refereren aan het verhaal dat je vertelde over je stop bij dat benzinestation waar je auto geblokkeerd stond en jij in je ongeduld iemands auto opendeed om te kijken of je die van de handrem kon doen en waarop je opeens een woedende man achter je hoorde brullen. En jij in een reflex een stopstoot uitdeelde waar je in eerste instantie heel tevreden mee was, maar later toch wat minder).

Je kale boodschap was deze: “We hebben de post verwijderd”.
Maar ze was als een kerstboom opgesierd tot dit: “We zijn blij met je enthousiasme maar het posten van copyrighted materiaal hadden we, met een schrijvende zus, niet van je verwacht. We hebben de post verwijderd omdat Mantak Chia een eigen abonnementen systeem heeft opgezet en dan ondermijnen gestolen PDF bestanden dat model. We steunen hem niet maar willen wel correct blijven. Hoop dat je dat begrijpt.”

Dat zijn, in één oogopslag, veel boodschappen in drie zinnen.
De eerste indruk is die van een moralistische en legalistische reprimande, en passant voorzien van een constructie die ik ervaar als bedoeld om je als beschuldigde monddood te maken.
(Het is een variant op de retorische vraag van de agent aan een kind die betrapt wordt op iets dat niet mag: wat zou er van de wereld worden als we dat allemaal zouden doen? Daarom noem ik in mijn antwoord het woord bromsnor).

Je schrijft dat ik copyrighted materiaal heb gepost.
Daar voeg je aan toe, alleen hieruit blijkt dat het een rol speelt dat het een link is naar een downloadbare versie van een boek van Mantak Chia, dat Mantak Chia een eigen abonnementen systeem heeft opgezet.
(Wat je daarmee bedoelt snap ik niet, wel kan ik zien dat de boeken van Mantak Chia gewoon in de handel zijn).
Daar voeg je ook aan toe dat je Mantak Chia niet steunt. Of, preciezer, dat het niet zo is dat je Mantak steunt.
Wat overblijft is de uitdrukking van een wens: we willen wel correct blijven.
En je spreekt de hoop uit dat ik dat begrijp.

Als ik even meega met het voor jou kennelijk zo belangrijke je correct gedragen, in dit geval sprekend namens (en in je hoedanigheid van moderator van) het Tao Café,
dan begrijp ik wel dat je moeite hebt met mijn post.
Sterker nog, ik vind dat je daar, vanuit je opvatting daarover, gelijk in hebt.

Mijn antwoord luidt dan ook: “Dankjewel voor jullie mail. Ze heeft me onaangenaam getroffen, ondanks jullie overduidelijke gelijk.”

Ik geef onmiddellijk toe dat je gelijk hebt.
Dat ik onaangenaam getroffen was, kwam door de volstrekt overbodige toevoeging dat ik een schrijvende zus heb.
Een constructie die bedoeld is om de aangesprokene monddood te maken, of anders gezegd: de handen af te hakken.
En dat je mijn boodschap zonder meer had gewist. In plaats van mij daarover al of niet in die groep aan te spreken, bijvoorbeeld met het verzoek dit te herstellen.
Toen ik dit daadwserkelijk op eigen initiatief wilde doen bleek mijn toegang tot het cafe geblokkeerd te zijn.

Toen ik hierover vertelde tegen de mede Taostudent en ayahuascasessiebegeleider zag ze mijn gebaar met de handen dat ik toen maakte en herinnerde zich opeens dat ik jaren geleden steeds met witte verbandhandschoentjes rondliep, een aantal jaren heeft dit handjesafgehakt zijn zich in mijn lichaam geuit in de vorm van een heftige eczeem die vrijwel geheel weg is en de laatste twee weken een tikje opvlamt.
Ja, er is een restje van dit trauma geraakt en in ontdooiing.

De volgende zin in mijn antwoord gaat over de voor mij automatische reactie na de mededeling dat er iets van mij in een groep is gewist: dat te melden in die groep:
Mijn mail gaat als volgt verder: “Ik heb als volgt in Tao cafe gereageerd: Okay, ikke beetje pissed. De door mij, nogal naief geposte link naar een pdf van Mantak Chia, die dus gewoon ergens op het web staat, is gewist door het Tao team. Ik kreeg net deze mail, waarop ik dan, ter uitleg van het verdwijnen van mijn post, maar even hier antwoord.”
Voor de goede orde, ook hier geef ik weer aan dat ik mij er niet van bewust was dat ik een link naar een illegale download had geplaatst.

Wat later was ook die post van mij gewist.
Dat ontdekte ik toen ik een correctie op mijn gewiste boodschap wilde posten (een link naar een plek waar je het boek van Mantak Chia legaal kunt aanschaffen, ik koos voor Bol.com: https://www.bol.com/nl/f/bone-marrow-nei-kung/36292884/).
Ook ontdekte ik dat mijn toegang tot het Tao Café was geblokkeerd.
(Ik kon als volwassen man, ja een beetje huilen kan ik ook wel, geen kontact meer opnemen met mijn medestudenten, kon niet uitleggen dat en waarom ik was gewist en geblokkeerd, hoe Tao is dat dan?).

Mooi moment om iets te verduidelijken door het te benoemen: voor mij is het zonder meer wissen van boodschappen uit een internetgroep een voorbeeld van de meer primitieve soort van communiceren.
Ik heb een heel lange ervaring met het ‘zijn’ en schrijven in internetgroepen. Dit al vanaf 2003. Ik heb het allemaal meegemaakt, de discussie en onwijs hoog oplaaiende ruzies en gevechten over vrijheid van meningsuiting, copyright, modereren, blokkeren, tijdelijk verwijderen, definitief verwijderen en wat al niet.
In feite heb ik mijn van huis uit meegekregen taalachterstand al schrijvend en vechtend, pratend en discussierend in yahoo groups behoorlijk ingelopen.
De eerste groep waar ik in terecht kwam was opgezet door iemand die zo verontwaardigd was door censuur en geheimhouding, met name in de Osho beweging en nog meer met name door Sheila, dat zijn wet van Meden en Perzen was: geen moderatie, geen lidmaatschap, geen blokkering. Niets van dat allles. Toen op een gegeven moment de boodschappen begonnen te komen die virussen bleken te bevatten weigerde hij zelfs die te verwijderen. Mensen konden waarschuwen voor boodschappen met die titel en aandringen op verwijdering wat ze wilden. Hij liet ze staan.
In die groep voelde ik mij veilig. (https://groups.yahoo.com/neo/groups/n0by/info).
Er was nog een groep waar ik heel veel heb geschreven en waar mijn laatste staat van dienst was dat mij de toegang was ontzegd. Toevallig heb ik afgelopen maart vanuit India de moderator van de inmiddels al een paar jaar op non actief staande groep gevraagd mij weer toegang te verschaffen tot wat ook een archief is van mijn schrijfsels. De eerstgenoemde groep is nog steeds vrij toegankelijk. Wellicht heb je een account voor Yahoo groups nodig. De andere is SarloGururatings: https://groups.yahoo.com/neo/groups/GuruRatings/info De groep staat op non actief, lidmaatschap krijg je momenteel automatisch na aanmelden.
Deze groep was de discussiegroep van de man die een website had opgezet om de explosief groeiende hoeveelheid spirituele leraren van een beoordeling te voorzien. Hefitge discussies natuurlijk ook, niet in het minst vanuit India: hoe DURF je, GURUS te bevragen, te beoordelen, ja zelfs maar te bekritiseren. Ja, ook daar voelde ik mij thuis, maar daar heb ik ook wel vergissingen gemaakt in mijn blinde hang naar waarheid.
Afijn, Sarlo’s Guru Rating Service: http://www3.telus.net/public/sarlo/Ratings.htm

Een citaat uit mijn allereerste post in N0by’s: “For me it is developping the art to look through the words. I gues!?!?!?”
(https://groups.yahoo.com/neo/groups/n0by/conversations/messages/3417).
N0by was the internet name of a German guy, Erhard Thomas, whom I later have met in Munich. N0by, n, zero, b, y, stands for nobody of course.
He was editor at a computermagazine and using quite some time in between his regular work to hang out on the web. I remember that he had been proudly kicked out of at least 300 internet groups.
He also made webpages of posts and people. I found the whole list with more than twenty pages on me: http://www.n0by.de/n0/hans/indexHANS.htm
Ah, ik zie dat ik als vanzelf op Engels ben overgegaan.

Het dringt ook tot mij door dat ik op het gedetailleerdheidsnivo zit dat niet hoort bij wat ik me voornam te schrijven: een korte weergave van wat er feitelijk gebeurde.
Ik sla dit stuk op als onderdeel van de latere blogversie met eindeloze uitweidingen die ik dan richt aan mijn fantasie vriend m/v/?.
(Hier was ik gebleven en daarna heb ik de “De korte weergave van de feiten:” geschreven die hierboven staat. Hier ga ik gewoon weer ongeremd en zeer gedetailleerd verder, als schreef ik onder de aanhef: “Dearest Imaginary Girlfriend, I just made you up.” Ik noemde al dat mijn schrijven drastisch gaat veranderen, dat leg ik uit in mijn meest recente blog Over de top waar de net genoemde aanhef in voorkomt.
https://hansvandergugten.nl/?p=4992

En, oh ja, copyright.
Het internet heeft de wereld van het copyright sterk veranderd.
Ik heb vanaf 2002 op het web gezeten en heb sinds 2003 mijn website, toentertijd aangemaakt voor mijn zoon, want als privepersoon kon je dat nog niet doen, mijn website, het domein was zakelijk.
Wat ik heb gezien en gehoord en meegemaakt over copyright is te veel om op te noemen.
Wel kan ik zeggen dat ik de indruk heb dat ik wat minder strikt omga met copyright dan Reinoud de Taotrainer lijkt voor te staan.
Wat opkomt over copyright is natuurlijk als eerste het werk van Nina Paley. Zij maakte die prachtige animatiefilm Sita sings the Blues.
Geheel copyright vrij, haar strijd om die film te kunnen maken en de onmogelijkheid door overgeërfde copyrights zeg maar, heeft haar op het spoor gezet, als kunstenaar, diep en diepgaand na te denken over copyright.
Om te beginnen is die film een juweel. Hiero: https://www.youtube.com/watch?v=RzTg7YXuy34
Ik zie nu ook een lezing van haar hierover, die ga ik later ook nog zelf bekijken, (ik ken bijna alles van haar): https://www.youtube.com/watch?v=M7mB_WlihQo&t=861s
Ze heeft een juweeltje gemaakt met oneindig veel kunstvoorwerpen, uit het Louvre als ik mij niet vergis: https://www.youtube.com/watch?v=jcvd5JZkUXY
En dan natuurlijk dat schatje over Copyright is not theft: https://www.youtube.com/watch?v=IeTybKL1pM4
En haar TED lecture Copyright is braindamage, gehouden in Maastricht: https://www.youtube.com/watch?v=XO9FKQAxWZc

Afijn, dit is allemaal in de sfeer van kunst en kunstenaars.

Toevallig, wat heet toevallig, klikte ik een paar dagen geleden, na lezing van een boeiend artikel op Neerlandistiek.nl (http://www.neerlandistiek.nl/2018/07/rene-de-saussure-en-het-woord/#more-26086), door naar een boek met “ideeën over hoe logisch woordbouw in menselijke taal in elkaar zit” dat vrij als pdf te downloaden was.
En heb toen de website van die uitgeverij bekeken; gerund door een groep wetenschappers.
Hier hun motivering voor het gratis beschikbaar stellen van alles wat ze uitgeven: http://langsci-press.org/motivation
Op de pagina waar je dat boek uit het artikel vrij kunt downloaden, staan ook links naar bijvoorbeeld Amazon, waar je dus voor 30 euro een hard cover print on demand kunt bestellen.

Maar ja, my dearest just made up friend m/v/?, iedereen denkt dat het stiekum om het boek van Mantak Chia ging, maar dat kun je toch niet hardop zeggen? Of wel?
Wie het weet mag het zeggen.

Een echte vriendin zegt laat toch zitten, een beetje in de richting van Daar sta je toch boven, niet op reageren Lena.
Ik wilde dat ik wist hoe dat zou moeten of kunnen.

Als het echt om copyright zou gaan, dan is er toch geen probleem meer?
Ik heb me vergist, zal niet meer gebeuren.
Over en uit toch?
Ja, maar het voelt alsof er nog wat wringt.
Voorlopig maar even zo laten dan.

Oh ja,  my dearest just made up friend, wat me nu weer te binnen schiet: tijdens de laatste dag met ayahuasca was ik diep in een toestand waar de handjesafhakkende constructies uit mijn cultuur, uit mijn persoonlijk leven en uit mijn omgeving als monsterlijke energie mij leek aan te vallen. Ik heb zeker een half uur liggen schokken van de langskomende  of aanstormende energie. Opeens kwam Jan naar mij toe en zei; sorry dat ik je stoor, maar ik moet het je zeggen: “het spijt mij, sorry”. Ik probeerde nog een waarvoor precies maar dat hield hij af, dat komt later wel.
Hoewel ik wel wist, dacht te weten waarover het ging, werd het hierdoor ook een universeel soort excuus. Een volwasssene die reflecteert op het eigen gedrag, inziet en sorry gaat zeggen. Zonder dralen, stante pede , achteraf gezien op het juiste moment. Nogmaals dank.
En dat werd mij persoonlijk bezorgd, aangereikt, terwijl ik in mijn kwetsbaarste staat van zijn was. Langzaam werd ik een groot hart en verwelkomde de schijnbaar monsterlijke energie binnen. Aaaaah.
Het was zowel voor mij als Jan een leerzame dag.
Later memoreerden wij nog de twee momenten waarop Jan het niet kon laten mij een soort van te beperken.
Er was een moment dat ik na een toiletbezoek niet direct terugliep naar de groepsruimte maar mij in de grote entree keuken eetzaal even op een bank liet zakken.
Ik zag uit mijn ooghoek dat ik door een kier van de deur naar de groepsruimte werd gezien, maar nam het alleen waar en ontspande  mij even in het enorme energieveld dat mij omhulde. Binnen een minuut kwam de assistent, uit solidariteit of zoiets schat ik in, samen met Jan, mij manen om toch weer in de groepsruimte te komen. Ik spartelde een beetje en Jan voegde mij toe (je moet weten dat ik daar ook een paar jaar heb geassisteerd, ik ken de plek en de gebruiken, en ja ik was daar rebelsig en mede daarom geen assistent meer), oh ja, jij bent lang niet geweest, dus je hebt de nieuwe regels niet gelezen, maar het is niet meer de bedoeling dat je hier gaat zitten.
Dit is ook zo’n pressieconstructie om het kind tot de orde te roepen.
Er was nog zo’n momentje, ik liep te zingen, spontaan te zingen, en Jan zei iets in de trant van ja je mag wel zingen maar dan moet je wel eerst een Santo Daime lied instuderen.

Later, toen we het erover hadden, en ik de zinnetjes nog bleek te weten, kon hij terughalen dat het van de gekke is: ik probeer hier te faciliteren dat je helemaal veilig in je kind zijn kunt en als je dat dan doet raakt het in mij weer iets als dat ik onbewust het je op je kop geven nadoe van mijn moeder. Wat zit dat soort dingen toch diep.

Laatst reageerde ik op een lopende discussie in Tao Café en daardoor ontdekte ik dat ik niet meer geblokkeerd was.
Toen was er natuurlijk de sterke drang om alsnog te reageren.

Mijn eerste consept durfde ik niet te plaatsen, uiteindelijk de tweede ook niet, en liet ze eerst maar eens aan Jan lezen.
Een ervan is wel de moeite om hier even te memoreren, het is een voorbeeld van hoe mijn ”helder weten” werkt. Indirect, ik merk aan iets wat ik denk dat er iets onder de horizon wordt gevoeld. Of zoiets.
Quote. ”Oh, ik ontdek zojuist zonder nadenken en toevallig dat de toegang voor mij niet meer geblokkeerd is in dit taotische café. Ik had een poosje geleden een link naar een boek gepost. Die post werd gewist. Ik kreeg een brief van het Tao team, waarop ik na enig nadenken opzettelijk overduidelijk verontwaardigd reageerde. Hun brief en mijn reactie daarop heb ik toen hier gepost. Die tweede post werd ook gewist en ik kreeg een mail op hoge poten van Reinoud. Mijn eerste gedachte was oei oppassen, ik wil wel mee naar China. Door die gedachte werd ik mij bewust dat er iets zwaars in de lucht hangt/hing.”Hoi Jan, ik stuur je een cc van dit.

En besluit nu, hier nog even door te gaan met typen, zodat ik in ieder geval mijn feiten even op een rijtje heb:
Unquote.

Vanmiddag vroeg ik me opeens af of Reinoud wel eens iets over copyright heeft geschreven.
Heb wat zitten zoeken.
Ik vind dit stukje over regels, dat toch een wat speelsere reactie zou voorspellen dan er kwam.
(Nogmaals, vooral het buitensluiten van mij ten opzichte van mijn medestudenten, en het buitensluiten van de medestudenten van de onmogelijk gemaakte discussie verbazen mij in toenemende mate).
https://taotraining.nl/regels-zijn-er-niet-om-gevolgd-te-worden/

En door al die fraaie plaatjes bij al die artikelen vraag ik mij af of de auteurs van die foto’s wel een bedankje of verwijzing kregen op zijn website.
Ik kreeg niet de indruk.

Maar, o jeh, waar gaat dit heen, het ging toch helemaal niet om copyright?
Of om het bij alles wat je kopieert van het web een verwijzing plaatsen naar de vindplaats?

Ik heb het vaak en ook vaak consciëntieus gedaan, maar het is nauwelijks vol te houden.
Toegegeven, ik ben inmiddels wat minder zwaar op de hand en pragmatischer geworden.

Bovendien kan elk citaat gemakkelijk via google worden teruggevonden.

Zelfs van foto’s kun je tegenwoordig gemakkelijk de originele vindplaats terugvinden. (Met Google Image Search).
Ik heb het aan de hand gehad, brief van verontwaardige fotograaf over het gebruik van een foto, inclusief bijgevoegde rekening. Vriendelijk en zonder betaling opgelost.

Indien wel, waarom dan niet de groep opgevoed en dit punt als Tao team inbrengen in Tao Café?

Als het niet om dat boek van Mantak Chia gaat, is er dan iets op tegen om een link naar dat boek van Mantak Chia zoals het te koop is bij Bol.com te plaatsen, met de vermelding dat volgens Jan dit prachtige afbeeldingen bevat van waar we de laatste weekeinden mee bezig waren?

Of valt dit onder de beperking in de doelomschrijving van de groep: “NB: Het is niet de bedoeling om reclame te maken voor andere trainingen of voor je eigen activiteiten. Dit is een forum specifiek voor de Taotraining.”  ?

Ik heb uiteindelijk toch iets gepost in het Tao Café. Ik geef mijn post waardoor ik ontdekte dat ik weer kon posten er even bij, voor de context: “Hans van der Gugten Jaren geleden liep ik regelmatig met witte handschoenen rond vanwege eczeem. Na een aantal jaren darm- en leverreiniging op rij kan ik zeggen dat de eczeem zo goed als verdwenen is. Mijn bijdrage aan het verhaal is wellicht deze blog: https://hansvandergugten.nl/?p=1505

HANSVANDERGUGTEN.NL

Na de koffie willen we erwtjes zien

Hans van der Gugten Jeetje, ik ontdekte door mijn post opeens dat ik weer toegang heb tot dit Café voor taoisten in opleiding.
Twee van mijn posts zijn anderhalve week geleden zonder meer gewist en een toelichting daarop kon ik zelf niet geven want ik bleek, kennelijk tijdelijk, geblokkeerd te zijn.
Ik ben dit nog aan het verwerken en zal op een gegeven moment mij verstaan met de redactie. Voorlopig blijf ik hier even weg. Enjoy my blogs for the time being. Aho.

 Nou, hoe frappant is dit nu weer!! De handschoentjes die ik hierboven al noemde.

Zo kan ie wel weer even.
Ik heb het idee dat er iets moet gebeuren voor ik mij weer in het Tao Café kan vertonen.
Maar wat?

Groet,
hans

PS Voorgeschiedenis onder de streep.

Beste Hans,

Ben vandaag hier, als onderdeel van Team Taotraining, aan het werk met Bastiaan en Tim. En zag aan de zijlijn hoe je je gedroeg ten opzichte van de mensen die mij ondersteunen. Hmmm. Nadeel van een flink deel van de de Witte Zuil-overdracht in slaap vallen, is natuurlijk dat je niet helemaal helder hebt hoe ‘zachte ogen’ ook al weer werken.

Heel eenvoudig, je post iets wat niet deugd: Een site die copyrighted materiaal van Mantak zonder diens toestemming gratis over internet verspreidt. We praten dan gewoon over diefstal. Mijn team let daar dan gelukkig goed op en stuurt jou, na overleg met mij, een heel erg aardig berichtje, waarom dat geen goed idee is en waarom jij daar ook anders mee om zou moeten gaan. Vandaar de aanwijzing dat je notabene zelf een zus hebt die probeert wat te verdienen aan haar boek. Hoe veel kans heeft ze daarop als je eigen broer boeken gaat stelen bij sites die haar boek gratis aanbieden? Waar zijn we dan mee bezig?

Waarom je dan ‘pissed’ zou moeten zijn ontgaat me geheel. En op een gegeven moment zie ik je zelfs het woord ‘censuur’ in de mond nemen. Wat nu censuur??? Jij bent informatie aan het stelen. En als je daar vriendelijk op aangesproken wordt ga je over censuur praten. Het gaat niet over censuur, het gaat over het feit dat jij grensoverschrijdend bezig bent. En blijkbaar niet kan omgaan met een begrenzing.

Dat laatste wijst, zoals we de afgelopen 3 dagen uitgebreid behandeld hebben, op een infantiele en psychotische strategie. Alle reden om die eens falliet te gaan verklaren Hans! Alle reden! Of heb je op dit punt ook weer net zitten slapen? (En, zoj a, waarom precies bij het behandelen van dit punt?).

Kortom. Ga eens aan het werk met jezelf. Laat het allemaal om te beginnen maar eens tot je doordringen. En dan horen wij over een week graag wat niet meewerken aan diefstal nu precies met censuur te maken heeft. Niet eerder reageren, want dan is het sowieso weer zinloos.

Zou het heeeeel erg fijn vinden als je wat meer respect kon opbrengen voor de mensen die hier om mij heen, keihard werken om Taotraining een plek te geven in de werkelijkheid.

Enfin.

Hartelijke groet, mede namens Team Taotraining, Reinoud

Aan het Tao team

Nou ja zeg, ik wilde zojuist nog iets op Taocafe gaan posten en zie dat mijn laatste post is gewist en er staat dit: “The admin has temporarily turned off commenting.”

Ik zal later, gesteld dat ik ooit weer wordt toegelaten te posten, mijn post opnieuw posten en er dit aan toevoegen:

Ik had, voor de goede orde vermeld,  geen copyrighted materiaal gepost.
Wel een link naar een plek op internet waar je, kennelijk illegaal in jullie ogen, dat boek van Mantak Chia als pdf kunt downloaden.
Voor iedereen eenvoudig te googlen dus.
Maar, voor de volledigheid, het boek is voor de liefhebbers gewoon bij bol.com te bestellen:
https://www.bol.com/nl/p/bone-narrow-nei-kung/1001004002925151/?suggestionType=typedsearch&bltgh=s5gdav1yn6OPgqOGCu9G6w.1.2.ProductTitle

Mijn overgevoeligheid voor alles dat riekt naar geheimhouding en censuur laat zich eenvoudig verklaren door mijn afkomst, nogmaals: lees het boek van mijn zus.
Ik laat iemand met dit meelezen, een gewoonte die stamt uit de tijd dat ik dat familiegeheim langzaam maar zeker ontrafelde.

Groet,
hans

#####################

Dankjewel voor jullie mail.
Ze heeft me onaangenaam getroffen, ondanks jullie overduidelijke gelijk.Ik heb als volgt in Tao cafe gereageerd:

Okay, ikke beetje pissed. De door mij, nogal naief geposte link naar een pdf van Mantak Chia, die dus gewoon ergens op het web staat, is gewist door het Tao team. Ik kreeg net deze mail, waarop ik dan, ter uitleg van het verdwijnen van mijn post, maar even hier antwoord.

De mail, onder het kopje ‘Posten in Tao cafe’ wrijft het mij zo in: “Beste Hans,

We zijn blij met je enthousiasme maar het posten van copyrighted materiaal hadden we, met een schrijvende zus, niet van je verwacht. We hebben de post verwijderd omdat Mantak Chia een eigen abonnementen systeem heeft opgezet en dan ondermijnen gestolen PDF bestanden dat model. We steunen hem niet maar willen wel correct blijven. Hoop dat je dat begrijpt.

Met vriendelijke groet,

Bastiaan Houtkooper

Team Taotraining”

Mijn antwoord, bij deze: “Houd mijn zus erbuiten alsjeblieft, godver wat een tegende ad hominem zeg. Blijf van mijn familie af, en lees het boek van mijn zus om mijn overprikkeldheid in deze te snappen. En los daarvan, je kunt mij gewoon rechtstreeks aanspreken zonder dat toontje van bromsnor. Ik had begrepen dat er heel veel Mantak Chia materiaal vrij verkrijgbaar was, had niet begrepen dat dat niet regulier was, dat snap ik nu wel. Moge mijn zus nog veel boeken verkopen.” http://nieuwedruk.nl/boek/als-je-de-woorden-weet.html

Groet,
hans

#####################

Onderwerp:Posten in Tao cafe
On woensdag 11-07-18 12:43, Taotraining wrote:
Beste Hans,

We zijn blij met je enthousiasme maar het posten van copyrighted materiaal hadden we, met een schrijvende zus, niet van je verwacht. We hebben de post verwijderd omdat Mantak Chia een eigen abonnementen systeem heeft opgezet en dan ondermijnen gestolen PDF bestanden dat model. We steunen hem niet maar willen wel correct blijven. Hoop dat je dat begrijpt.

Met vriendelijke groet,
Team Taotraining